پناهندگان ایرانی در ترکیه
پناهندگیپناهندگان ایرانی در ترکیه
پناهندگیپهنابهری شومال عراقی پناهنده کرد ایرانی در ترکیه
حکومه‌تی دیکتاتوری مذهبی کۆماری ئیسلامی ئیران که پشتیوانی تروریست و شه‌رو ئاژاوه‌ێه له دنیادا ، هه موو سنورو پرنسیڤه ئه‌خلاقیو سیاسیو دیپلۆماسیه‌کانی نێوده‌وڵه‌تی به‌زاندوه له هه‌مان کاتدا له ناوخۆێ ئیراندا ده‌ستی داوه به کۆشتو کوشتاری ئازادی خوازان له ناوخۆ.
له ئیراندا هیچ ئازادییک بوونی نییه ،ئازادیه‌کانی وه‌ک؛ئازادی نه‌ته‌وه‌یی (زمان،جلو به‌رگ، فه‌رهه‌نگ و دابو نه‌ریتی نه‌ته‌وایه‌تی )ئازادی سیاسی ،چاپه‌مه‌نی،تاکه‌که‌سی و دینی و هه‌تا دوایی ......
کۆمه‌ڵێک یا که‌سانێک که داواێ دمۆکراسی بکه‌ن بێ گۆمان به ئیعدام مه‌حکوم ده‌بن، که به هه‌زاران نمونه‌ێ وامان له به‌رده‌ست دا هه‌ێه.
له کاتێک دا که هیچ ئازادییه‌ک بوونی نییه له ئێران دا ، بۆ به ده‌ستهێنانی دمۆکراسی بۆ ئێران و خودمختاری بۆ کوردستان ده‌سمان دا به خه‌باتی ئاشکرا دژی کۆماری ئیسلامی ئێران له ده‌ره‌وه‌ێ ئێران له کورستانی ئیراق که حزبه کوردیه ئازادیخوازه‌کانی ئیرانی له وێ جێگرن. به ساڵان له ناو ئه‌و حزبانه که سه‌ره‌کیترینیان (حزبی دمۆکراتی کوردستانی ئیران)ه خه‌باتی ئاشکراێ خۆمان کردوه، له‌و ماوه‌ێه دا به سه‌دان جار حکومه‌تی ترۆریستی کۆماری ئیسلامی پیلانی ترۆریستی بۆ ئیمه داناوه،به سه‌دان ئه‌ندامی ئازادی خوازی سه‌ر به‌و پارتانه‌ی شه‌هید کردوه که سه‌ره‌کیترینیان "دکتر عبدالرحمان قاسملۆ" و "دکتر سعید شه‌ره‌فکه‌ندی "بوون.
هه‌ر به هۆی کاره ترۆریستیه‌کانی رژیمی ئیسلامی ئیران که له سه‌رمان بوو له کوردستانی ئیراق ،رومان کرده شاری "وان" له تورکیه .
ئیمه کۆمه‌ڵێکی1205 که‌سی که له پارتو ڕێکخراوه سیاسیه‌کانی دژی حکومه‌تی دیکتاتۆری کۆماری ئیسلامی ئێران بویین ، له سه‌ره‌تاکانی ساڵی 2001 تا 2003 به تاکوو به کۆمه‌ڵ له کاتی جێا جێا له کوردستانی ئیراقه‌وه به‌ره‌و ده‌فته‌ری "یون" له شاری "وان" له تورکیه خۆمان ناساندوه و له ڕێکه‌وتی 2003|12|04 له لاێه‌ن "ئون چ س ر " یا ڕێکخراوی مافی مرۆڤ به په‌نابه‌ری ڕه‌سمی ناسراوین ، له‌و کاته‌وه تا ئێستا چاوه‌روانین که بۆ وڵاتانی په‌نابه‌ر خۆاز که ئه‌منییه‌تی گیانیمان پارێزراو بێت به ڕێ بکرێن ، به‌ڵام به داخه‌وه په‌روه‌نده یا "فاییل" ی ئیمه بۆ سفاره‌تی هیچ وڵاتێکی په‌نابه‌ر خۆاز به‌رێ نه‌کراوه .
حکومه‌تی تورکیه که 20 ملیون کوردی له باری نه‌ته‌واێه‌تی، ئابوری ، سیاسی ، جوغرافی هه‌وڵی له ناوبردنیان ده‌دات و هیچ کات حازر نییه کورد وه‌کو مله‌تێک به ره‌سمی بناسێت . چۆن قه‌بووڵ ده‌کات 1205 کوردی کوردستانی ئێران که ڕابردووی سیاسیان بوه بۆ به ده‌سهێنانی دمۆکراسی و مافی نه‌ته‌واێه‌تی ، هه‌ر وا به ئاسانی ده‌ربازی وڵاتانی په‌نابه‌ر خواز ببن،که له‌و وڵاتانا گیانیان له ئاسایش دا بێت.
زۆربه‌ێ ئێمه‌ێ په‌نابه‌ر توشی ناخۆشییه رۆحییو ره‌وانییه‌کان بویین،جه‌وانه‌کان (گه‌نجه‌کان) له هه‌موو ئیمکاناتی ژئانی رۆژانه بێ به‌شن ، زۆر جار له نا ئومێدی دا ده‌س به ئیعتساب له خواردن، یا ته‌نانه‌ت خۆ کوژی ده‌ده‌ن ، که نمونه‌ێ وامان زۆره. ئه‌وانه‌یچ که باوکو دایکن به هۆی نه‌زانینی زمان و نه‌خۆشی و په‌ک که‌وتویی له ماڵن فشاری ده‌رونیان له سه‌ره.
پرسیار ده‌که‌یین:
1_بۆچی حکومه‌تی تورکیه هه‌مو پرنسیڤه کانی نێو نه‌ته‌وه‌ی له ژێر پێ ناوه بۆ ماوه‌ێ 6 ساله 1205 په‌نابه‌ر له کاتێک دا که له لاێه‌ن ڕێکخراوی نه‌ته‌وه یه‌کگرتوه‌کانه‌وه به ره‌سمی وه‌ک په‌نابه‌ر وه‌رگیراون به‌ڵام ڕیگری چوونی ئێمه‌یه بۆ وڵاتانی په‌نابه‌ر خواز ؟
2_که بۆچی په‌روه‌نده یا فایلی ئێمه له لاێه‌ن ده‌فته‌ری ڕێکخراوی نه‌ته‌وه یه‌کگرتوه‌کانه‌وه له ئانکارا بۆ سفاره‌تی هیچ وڵاتێکی په‌نابه‌ر خواز نه نێردراوه ؟
3_بۆ له کاتێک دا که قه‌بووڵ کراویین وه‌ک په‌نابه‌ر ، هیچ جۆره یارمه‌تێکمان په نادرێت وه‌ک یارمه‌تی ماڵی ده‌رمانی حقوقی
داواکاری:
1_ په‌روه‌نده‌کانمان به زوتریین کات بۆ سفاره‌تی وڵاتانی په‌نابه‌ر خواز به ڕێ بکرێت .
2_ له لاێین تورکیه‌وه به زوتریین کات خروجی(ده‌ربازبون) مان پێ بدرێت به هه‌ر هه‌موو 1205 که‌سه‌که.
3_تا ئه‌و کاته‌ێ له تورکیه‌یین له هه‌موو ئیمکاناتی په‌نابه‌ری به‌شدار بیین؛ وه‌کوو یارمه‌تی مانگانه، یارماتی پزیشکی(ده‌رمانی) کرا ماڵ خوراکو پوشاک .
4_ ڕێکخراوی نه‌ته‌وه یه‌کگرتوه‌کان لێژنه‌ێێک (هه‌یئه‌تێک) پێک بهێنێت که تا ئه‌و کاته‌ێ ئه‌م 1205 که‌سه له تورکییه‌وه بۆ وڵاتانی په نابه‌ر خواز به‌رێ ده‌کرێن چاوه‌دێریان بکات . چونکه له ماوه‌ێ ئه‌م 6 ساڵه دا زۆر جار به درۆ قه‌ۆڵۆ به‌ڵێنیان داوه‌و هیچی جێ به جێ نه‌کراوه.
به سپاسه‌وه نبی عنایتی
we were a group of opponents of islamic ystem in iran afther the governoring of this system and begining suppression of democrat forces and liberalin our country we started the openly strygling against this dictator government and cancelling the humanity freedom . and by this reason we have been rushed by this suppressioner forces and up to now those who are opponents of that regime whether inside and ex outside . they always placed of teror and rushing . in the result of the pressed from regime forces we scaped of our home iran . and we refuged to the North of iraqi zone and our home neghibour . and we continued our openly aactivities and political against the government pervailed over n iran .. the spy bands and terorist that related to islamic government in this regions and they have inceased thier penetrationand they kidnaped and terored thier opponents such as us .
thier actions freedom was the required size of killing refugees under protection of UNHCR .
and sacrificed a number .such a manner the parts of this opponents forces of regime governor in iran.with none close security in a way decreasing of stopping UNHCR activities of side of exiting refugees under protection of him self of iraq to a save spot. Has scaped from iraq and came to turkye.
We are the grop of 1204 people in the parties and organization who were opponenets of islamic regime . and in the first of the year 2001 and till the end of 2003 have graduaııy intered to turkey . and have considered our selves to UNHCR offices we have been accepted as like as a political refugee from UNHCR 04/12/2003 and from that date up to now we are waitting for transfering to a save and accept refugee country in.
ئه‌م وێنانه وێنه‌ی په‌نابه‌رێکی کورده له تورکیه به ناوی *حمید عنایتی *له شاری *افیون* له تورکیه
که به هۆێ نا له باری ژیانی په نابه‌ری ویستی خۆی قۆربانی بکات ؛ حمید له کۆمه‌ڵه په‌نابه‌رێکه ناسراو به شۆماڵی عراق که ماوه‌ێ زیاتر له 5 ساله له تورکیه :سه‌رباری ئه‌وه‌ێ که له لاێه‌ن (ریکخراوی نه‌ته‌وه یه‌کگرتوه‌کانه‌وه ) قه‌بوڵ کراون به‌ڵام حکومه‌تی تورکیه ڕێگریان لێ ده‌کات که بنێردڕێن بۆ وڵاتانی په‌نابه‌ر خواز ڕێژه ێ ئه‌م په‌نابه‌رانه 1200 که‌سن که له ساڵه‌کانی 2001 هاتونه‌ته تورکیه"
حمید عنایتی گه‌ره‌کی بوو له ساختمانێکی به‌رز خۆێ بکۆژێت تا ده‌نگی په‌نابه‌رانی کورد به گوێ دنیا بگات : تورکیه‌و ڕێکخراوی سازمانی ملل له تورکیه رسوا بکات
ئه‌م روداوه به هۆێ گه‌یشتنی پۆلیس تیمی تایبه‌ت رزگار کرا : به‌ڵام کێشه‌ێ په‌نابه‌رانی ناسراو به شۆماڵ عراقی له تورکیه کۆتایی پێ ناێت
پناهجویان ایرانی در آستانه استرداد توسط دولت ترکیه
علی جوانمردی (آنکارا)
در پی صدور حکم استرداد شماری از پناه جویان ایرانی در ترکیه توسط پلیس، کمیساریای عالی امور پناهندگی سازمان ملل متحد می گوید تلاش خود را به عمل آورده تا از استرداد پناهجویان سیاسی به ایران جلوگیری کند.
پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه ادعا می کنند در پی نشست های اخیر مقامات امنیتی ایران و ترکیه، فشار پلیس بر پناهجویان بیشتر شده و صدور حکم های دیپورت افزایش یافته است.
دفتر کمیساریای عالی امور پناهندگی سازمان ملل متحد در آنکارا می گوید قوانین وزارت کشور ترکیه با موازین این سازمان ازهم جدا بوده و رابطه ای میان صدور احکام دیپورت پناهجویان ایرانی با مسائل سیاسی و امنیتی دیده نمی شود
طی دو هفته گذشته، ۵ پناهجو در وان، دو پناهجو درآنکارا و ۷ پناهجوایرانی در شهر ادرنه، حکم دیپورت به ایران دریافت کرده اند.
علی عالم زاده پناهجوی سیاسی وعضو حزب مشروطه ایران که خود در آستانه دیپورت قرار گرفته می گوید: «بعد از آن سفر اخیری که رواسای دو کشور با هم داشتند، یک تفاهم نامه ای امضا شد که بعد از آن موج جدیدی از اعمال فشارها را ما داشتیم».
او می افزاید:« قبل از آن هم ما با مشکلات عدیده ای در اینجا در شهر وان روبرو بودیم ولی بعد از آن احساس می کنیم که این فشارها یک مقداری سیستماتیک شده و نمود وتبلور بیشتری پیدا کرده، و در واقع روی صادر کردن حکم دیپورتشان با کسانی بود که چه در ایران و چه در اینجا فعال سیاسی بودند و موضع گیری های تندتری نسبت به حاکمیت جمهوری اسلامی داشتند».
عالم زاده می گوید:«از این رو ما این احکام دیپورتی را کتبی دریافت کردیم و به هرحال منتظر این هستیم تا ببینیم در آینده چه می شود».
در همین زمینه، پژمان پیران پناهجوی دیگری که حکم دیپورت او نیز صادر شده، می گوید بارها در اداره پلیس ترکیه مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
آقای پیران می افزاید:«حکم دیپورت به عنوان بخشی از پروسه فشار برمخالفین نظام جمهوری اسلامی ایران و پناهجویان ایرانی بوده و هست. متاسفانه تا به حال این جانب توسط پلیس و اطلاعات کشور ترکیه به کرات مورد ضرب و شتم قرار گرفته ام».
او می گوید:«حتی به مرگ و دیپورت هم تهدید شدیم. آن هم در خود اداره پلیس ترکیه که در حقیقت بخشی از این پروسه و سیاست های دولت ترکیه را در قبال پناهجویان ایرانی نشان می دهد. ولی در حقیقت نمی توانم بگویم که برای آینده چه فشارهای دیگری را پیش رو خواهیم داشت و چه حق و حقوقی را برای دفاع از خودمان داریم».
این پناهجوی ایران می افزاید:«این مسایل بی ارتباط نیست با دیدار مقامات ایرانی و ترکیه و همین پیشنهاداتی که اخیرا دولت ترکیه برای حجم تبادلات تجاریشان داشتند واین مسئله واقعا جای نگرانی دارد. برای خودمان و دوستانمان و دیگر پناهجویان ایرانی که در حقیقت در یک فشار فوق العاده زیادی بسر می برند».
به گفته سخنگوی دفتر UN در شهر « وان»، مذاکراتی صورت گرفته تا حکم دیپورت پناهجویان سیاسی عملی نشود اما علی عالم زاده می گوید هنوز لغو حکم دیپورت آنها ابلاغ نشده است
دفتر کمیساریای عالی امور پناهندگی سازمان ملل متحد در آنکارا می گوید :«قوانین وزارت کشور ترکیه با موازین این سازمان ازهم جدا بوده و رابطه ای در میان صدور احکام دیپورت پناهجویان ایرانی با مسائل سیاسی و امنیتی دیده نمی شود».
به گفته سخنگوی دفتر UN در شهر « وان»، مذاکراتی صورت گرفته تا حکم دیپورت پناهجویان سیاسی عملی نشود.
اما علی عالم زاده می گوید هنوز لغو حکم دیپورت آنها ابلاغ نشده است. او می افزاید:«هنوز هیچی به ما ابلاغ نشده است و صادر کنندگان حکم هیچ عقب نشینی از مواضع نداشته اند. ما این جا برای پناه بردن به دولت ترکیه نیامده ایم ، ما به امید سازمان ملل متحد آمده ایم و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در واقع باید خانه امنی باشد برای مردم جهان. ما به اینجا آمده ایم و همه پرونده های باز داریم» .
پژمان پیران معتقد است قدرت گرفتن و استقلال پلیس ترکیه برای صدور حکم دیپورت، پناهجویان ایرانی را نگران کرده است.
پژمان پیران:«آنچه که مسئله ساز هست و باعث نگرانی های پناهجویان ایرانی دیگر هم هست قدرت گرفتن و استقلال دولت ترکیه برای دیپورت های دسته جمعی آندسته از پناهجویانی است که دچار استیناف شده اند و جواب منفی شان را از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به صورت دسته جمعی گرفته اند».
او می افزاید:«عده ای از دوستانمان هم که در ایران زندانی سیاسی سابق هم بودند و از ایران گریزان شده اند و به اینجا آمده اند. اخیرا حکم دیپورتشان از وزارت کشور ترکیه ابلاغ شده که این واقعا جای تاسف دارد و باعث نگرانی است».
به گفته پناهجویان ایرانی، طی ماههای اخیر شمار ایرانیانی که بدلایل سیاسی برای دریافت پناهندگی وارد ترکیه می شوند، افزایش یافته و در چنین شرایطی افرایش صدور حکم دیپورت پناهجویان ایرانی، نگرانی های زیادی را در بین این پناهجویان ایجاد کرده است.
گزارشی از وضعیت پناهندگان کرد ایرانی در ترکیه ( شمال عراق)
مقدمه
این گزارش وضعیت گروهی از پناهندگان ایرانی را که از سال 2001 تا کنون در ترکیه گرفتار شده اند بررسی می کند. تا کنون گزارشهای بسیاری درباره وضعیت این گروه توسط سازمانهای مختلف منطقه ای و بین المللی مدافع حقوق بشر منتشر شده است در گزارشات منتشر شده به سازمانهای صلاحیتدار و مرتبط توصیه شده است تا هرچه زودتر راه حلی پایدار و مناسب برای آنها بیابند، اما متاسفانه تاکنون راه حلی ارائه نشده است در حالی که این گروه متحمل شرایط بسیار سخت و طاقت فرسایی شده است.
کوشش ما در این گزارش بیان حقایق درباره عدم برخورداری این گروه از شاخص های حقوق بشری و انتقاد از کمیساریای عالی پناهندگان به عنوان مرجع اصلی که باید این مشکل را حل کند و روشن ساختن تبعیضات موجود در قوانین پناهندگی ترکیه و رفتار غیرمرسوم دولت ترکیه علیه این گروه از پناهندگان است.
از همه کسانی که در تهیه و ترجمه این گزارش( بخصوص خانم مریم امینی و آقای سردار رحیمی ) ما را یاری دادند سپاسگذاریم .
خلاصه‌ای از گذشته این گروه
این گروه از پناهندگان کرد ایرانی که اکنون در ترکیه ساکن هستند، پیشتر عمدتا از اعضای احزاب سیاسی کرد و ایرانی بوده اند، تا سال 2001 در عراق اقامت داشتند و بخش زیادی از این گروه توسط کمیساریای عالی پناهندگان به عنوان پناهنده سیاسی شناخته شده اند، در سال 2001 و 2002 به دلایل امنیتی مجبور به ترک عراق شدند. از سوی دیگر کمیساریای عالی در وضعیت بی ثبات و خطرناک منطقه از آنها حمایت نمی کرد و شمار زیادی از آنها توسط عوامل جمهوری اسلامی ایران ترور،کشته ، زخمی و یا به دست عوامل دولت ایران ربوده و به ایران باز گردانده شده اند که تا بحال هم از سرنوشت برخی از آنها اطلاعی در دست نیست. . هنگامی که این گروه وارد ترکیه شدند کمیساریای عالی و دولت ترکیه آنها را مورد حمایت قرار ندادند و حتی این گروه بیدفاع را با اقدامات تنبیهی مواجه کردند. در ابتدای وردمان به خاک ترکیه که خود را به کمیساریای عالی پناهندگان معرفی کردیم با اجبار برگه ای از قبل آماده شده را به ما امضاء کردند که بر اساس آن از هیچ حق و مزایایی برخوردار نخواهیم بود.به ما القاء شده بود که هگر این برگه را امضا نکنیم برای ما تشکیل پرونده انجام نخواهد شد. پناهندگان به خاطر ترس از دیپورت به ایران توسط پلیس ترکیه ناگزیر از میان بد و بدتر بد را انتخاب کردند به امضای این برگه تن دادند.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از این گروه به عنوان حرکت کنندگان نا منظم یا جابجاشونده بی قاعده یاد کرد و براین مبنا از ثبت نام آنها به عنوان پناهنده خودداری نمود و از ارائه کمک های مالی و پزشکی به آنها سر باز زد و نسبت به انتقال آنها به کشورهای پناهنده پذیر هیچ اقدامی به عمل نیاورد.بعد از چند ماه به تعدادی از این پناهندگان برگة(AM) دادند وUN از حکومت ترکیه خواسته بود این افراد بدلیل اینکه در خاک عراق ازامنیت کامل برخوردار بوده اند ، به عراق بازگردانده شوند، پلیس ترکیه لیست این افراد را برای دیپورت آماده کرده بود و از آنها خواست که اسرع وقت خود را به پلیس معرفی کنند ، به مدت یک ماه این افراد در شهرهای ترکیه خود را مخفی نگه داشتند تا با همکاری احزاب و سازمانهای دفاع از حقوق بشر و اعما ل فشار به کمیساریای عالی پناهندگان وحکومت ترکیه این تصمیم UN لغو شد.
کمیساریای عالی پناهندگان با نامیدن این گروه به عنوان حرکت کنندگان نامنظم امکان استرداد آنها به ایران توسط دولت ترکیه را فراهم آورد و دولت ترکیه هم در هماهنگی با UN از اقامت موقت آنها خوداری کرد.
سرانجام دولت ترکیه پس از دو سال پذیرفت که به این پناهندگان تحت قانون (خارجیهای نرمال) اجازه اقامت موقت بدهد. بدین معنا که‌این گروه به عنوان پناهنده شناخته نشده و مجوز انتقال به کشور سوم از خاک ترکیه را ندارند. بنابر این آنها همواره در معرض بازگشت اجباری به ایران توسط دولت ترکیه قرار داشتند.
پیش از جنگ سرنگونی حکومت صدام در ماه مارس 2003, کمیساریای عالی پناهندگان عنوان حرکت کنندگان نا متغارف را درباره این گروه صادر کرد و به این صورت بازگرداندن آنها به عراق را تایید کرد ولی همزمان با سرنگونی حکومت عراق ، این حکم توسط کمیساریای عالی لغو شد و به دولت ها هم توصیه کرد از بازگرداندن پناهندگان به عراق خودداری کنند.
در اوت 2003, پلیس ترکیه نوزده نفر از این پناهندگان را که تعدادی زن و کودک در میانشان بود دستگیر کرده و بدون هیچ اخطار قبلی آنها را در نقطه صفر مرز ترکیه و ایران رها کرد و در نوامبر همان سال پنجاه و سه نفر را در شهر مرزی وان به مدت یک هفته باز داشت و به دیپورت تهدید کرد. بالاخره در نوامبر همان سال دولت ترکیه و کمیساریای عالی رایزنی هایی برای حل این مشکل بعمل آوردند که هنوز هم جزئیات آن برای پناهندگان روشن نشده است .
پس از این رایزنی ها در دسامبر 2003 کمیساریای عالی تمامی این پناهندگان را مجددا به عنوان پناهنده پذیرفت و به آنها برگه‌های رسمی را که نشان دهنده قبولی بود، تحویل داد. در آوریل 2004 وزارت کشور ترکیه به این گروه اجازه داد که به استانهای مرکزی منتقل شوند و آنجا برای اجازه اقامت اقدام کنند ولی هنگامی که به اداره پلیس محلی مراجعه کردند پلیس از آنها مبلغ گزافی درخواست کرد و روشن شد اجاره اقامتی که به آنها داده شده به عنوان خارجی است و نه پناهنده، به طوری که دولت ترکیه می تواند هر زمان که بخواهد، این پناهندگان را به ایران بازگرداند .
بسیاری از این پناهندگان هنوز هم از این موضوع اطلاعی ندارند، چون همه اسناد به زبان ترکی است وبیشتر آنها هم ترکی نمی دانند و کمیساریای عالی و حکومت ترکیه هم در این مورد به آنها توضیحی نمی دهند.
سازمان عفو بین الملل در پنجاه و ششمین جلسه اجرایی کمیساریای عالی نگرانی های خود را نسبت به وضعیت این گروه ابراز داشت و خاطر نشان کرد اگر آنها نتوانند اجازه اقامت خود را تمدید کنند به ایران بازگردانده می شوند. این سازمان به دولت ترکیه تاکید می کند با این گروه طبق آئین نامه سال 1994 قانون مهاجرت برخورد نکند و برای گرفتن ویزا و اسکان و در کشور سوم آنان را یاری دهد و همچنین شرایط استفاده همه پناهندگان از شاخص های حقوق بشر همانند اجازه کار و داشتن خانه و سر پناه را فراهم سازد .
سازمان عفو بین الملل به کمیساریای عالی توصیه می کند که از اقدامات تبغیض آمیز علیه این گروه خودداری کرده و با این گروه از پناهندگان هم مانند دیگر پناهندگان در ترکیه برخورد کند و از حق سکونت آنها در کشور سوم حمایت نماید.
در ششم سپتامبر 2006 نمایندگان این گروه از پناهندگان با نماینده وزارت کشور ترکیه و مسئولین UNHCR هم نشستی داشتند که هدف از این نشست تبادل اطلاعات، بررسی وضعیت و یافتن راه حل این مشکل بود. این نشست دستاورد جدیدی برای پناهندگان در بر نداشت و هر آنچه در این جلسه بیان شد پیشتر هم گفته شده بود.
قابل ملاحظه است که از نمایندگان پناهندگان خواسته شد که به طور خلاصه و فهرست وار مشکلات خود را بیان کنند و در برابر چراهای آنها، پاسخ نماینده کمیساریای عالی رجوع کردن به رساله های این سازمان و پاسخ های نماینده وزارت کشور ترکیه هم بسیار مبهم و رجوع کردن به دستورالعمل های قانونی و بایدها بود.
نتیجه این نشست و همچنین تحصن در مقابل درب ساختمان کمیساریای عالی پناهندگان در آنکارا این بود که کمیساریای عالی و دولت ترکیه با هم تصمیم جدیدی گرفتند و اعلام کردند کسانی که در خارج از ترکیه خویشاوند درجه یک دارند و یا اینکه افرادی که بیماری لا علاج دارند، می توانند اجازه خروج از ترکیه را دریافت کنند، ولی هنگامی که با دفتر کمیساریای عالی در این مورد تماس گرفته شد پاسخی داده نشد. با اینکه وزارت کشور ترکیه درنیمه دوم سال 2006 کتبا به پناهندگان اعلام کرد (افرادی که در خارج از کشور فامیل درجه یک دارند ( پدر، مادر، برادر، خواهر، زن، شوهر) و افرادی که بیماریهایی از قبیل بیماریهای قلبی، سرطان، دیالیز، و هپاتیت دارند، اجازه خروج از کشور ترکیه را دارند( ولی در تاریخ 2006/12/15در جلسه UNHCR و وزارت کشور این تصمیم لغو شد و در یک نامه رسمی که توسط شعبه‌های بخش خارجی امنیت ترکیه به پناهندگان ابلاغ شده شرایط بسیار سختی گنجانده شده است. بر اساس این ابلاغیه تنها به پناهندگانی اجازه خروج از ترکیه داده می شود که فرزندان کمتر از سنین 18 سال در کشور سوم دارند، یا کودکانی که پدر و مادر آنها در کشور سوم زندگی میکنند، آنهم مشروط بر اینکه از ترکیه به کشور سوم نرفته باشند، این ابلاغیه شامل بیماران مذکور هم می شود. این تصمیم تازه دولت ترکیه که با هماهنگی با UNHCR تنظیم شده و از آن به عنوان اقدامات انساندوستانه یاد شده است، کمتر از یک درصد پناهندگان را شامل نمی شود. به بیان دیگر است که تنهااجساد پناهندگان (آن هم به دلایل جسد دوستانه) حق پناهندگی اعطا می شود.
سیاست بایکوت و عدم توجه به درخواستهای قانونی پناهندگان از سوی UNHCR و دولت ترکیه به مدت بیش از 5 سال موجب ناامیدی آنها گشته، در نتیجه شمار قابل ملاحظه‌ای از آنها، سرنوشت خود را به راه پر خطر خروج غیرقانونی از ترکیه به عنوان تنها راه گریز از این بن بست سپردند. تنها راه باقی مانده برای آنها همین بود ولی در این راه پر مخاطره هم تعدادی از آنها به وسیله پلیس ترکیه یا دیگر کشورها دستگیر شدند و بی درنگ و بدون هر گونه دادگاه عادلانه ای به ترکیه و عراق بازگردانده شدند و از تعداد دیگری هم که انگشت نگاری شده اند، دیگر نمی توانند به این کشور باز گردند و یا وارد دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا شوند. درطی سال 2006 زندان ادرنه واقع در مرز ترکیه و یونان که گفته می شود عاری از هرگونه امکانات بهداشتی است، مملو از پناهندگانی بود که ظاهرا تحت پوشش UNHCR قرار داشتند. این پناهندگان پس از چندین ماه بازداشت در این زندان، پس از آزادی روانه دادگاههای ترکیه شدند. در موارد دیگر هم باندها و شبکه‌های قاچاق انسان آنها را فریب داده و پولشان را غارت و از هیچ برخورد خصمانه و غیر انسانی علیه آنها کوتاهی نکرده. ابلاغیه اخیر دولت ترکیه که با موافقت UNHCR تنظیم شده است، موجب ناامیدی بیش از پیش پناهندگان را فراهم ساخته به طوری که تنها بدیل پیش روی این گروه را سپردن خود و زن و فرزندانشان به راه پر خطر خروج غیر قانونی از مرزهای ترکیه قرار داده اند. ما UNHCR و دولت ترکیه را مسوول عواقب پر خطر در پیش گرفتن این تنها گزینه می دانیم.
وضعیت کودکان پناهنده
در زیر سخنان یکی از این کودکان را می خوانید:
" دوست ندارم به مدرسه بروم چون بایدیونیفورم ویژه مدرسه را بپوشم و می دانم که خانواده ام نمی توانند این لباسها را برای من تهیه کنند."
"هنگامی که به مدرسه می روم دانش آموزان ترک چون زبان ترکی خوب نمی دانم به من می خندند، برای همین دوست ندارم به مدرسه بروم ."
سخنان پدر سه کودک که در ترکیه پناهنده هستند:
"هنگامی که به کودکانم نگاه می کنم شرمنده می شوم، چون من زندگی آنها را نابود کرده ام. در حقیقت من همه چیزم را از دست داده‌ام و به جای آن هم چیزی به دست نیاورده ام ."
دفتر کمیساریای عالی پناهندگان تا سال 2003 این گروه را در حاشیه قرار داده بود و گزارشی درباره آنها منتشر نکرده بود. در ماه جولای 2005این سازمان در اثر فشارهای نمایندگان پناهندگان و سازمانهای مدافع حقوق بشر در گزارشی که درباره این گروه منتشر کرد، تعداد آن را هم اعلام کرد. در گزارش ، این گروه 1181 نفر اعلام شده است (516پرونده ) که شامل 62درصد مرد، ۳۸ درصد زن، 100کودک زیر 5سال و متوسط تعداد در هر خانواده 3 نفر است و 277 نفر از این گروه مجرد هستند .ظلمی که در اثر سیاستهای غیر انسانی UNHCR و دولت ترکیه بر کودکان پناهنده اعمال می شود، به مراتب دردناکتر از همه مواردی است که ذکر آن رفت. این کودکان علاوه بر اینکه با استرس و نگرانی پا به حیات گذاشته اند، زندگی خود را در خانواده‌هایی سپری می کنند که مدام در شرایط نا متعادلی بسر می برند. خانواده‌هایی که همواره در خطر دیپورت، فرار، ناامنی، عدم تامین مایحتاج زندگی و تبعیضهای گوناگون دیگری قرار داشته اند و رسیدن به مکانی امن برای آنها به سرابی دور دست بدل شده است. چه بسا کودکانی که در اثر از هم پاشیدگی خانواده بی سرپرست مانده و قربانی وضع موجود شده‌اند. نمونه زنده و جانگداز این تراژدی سکته قلبی پناهنده ای به نام شهاب خلیلی در شهر کاستامونوی ترکیه است. این پناهنده که سابقه هیچ بیماری نداشت، در سال ۲۰۰۶ هنگامی که دو کودک خود را در دست داشت و از خیابان عبور می کرد، ناگاه به زمین افتاد و جلو چشم دو فرزند خود جان سپرد.
کودکان پناهنده از تغذیه سالم، تربیت و آموزش مناسب و درخور بی بهره بوده اند. طولانی شدن مدت پناهندگی، موجب شده تا این کودکان مدتی در ایران، مدتی در عراق و مدتی نیز در ترکیه به تحصیل بپردازند و بسیاری از آنها ناچار شده‌اند تا به علت برخورداری از سیستمهای متفاوت آموزشی در ایران، عراق و ترکیه در یک سطح آموزشی چندین بار درجا بزنند. این امر موجب شده تا بسیاری از آنها از ادامه تحصیل سرخورده شوند ومخفیانه و ناچاراَ به بازار کار روی آورند. در این میان کم نیستند کودکانی که در محیط کار جان خود را از دست داده یا دچار بیماری و قطع عضو شده‌اند. در چند روز اخیر نوجوان پناهنده‌ای در شهر افیون در اثر فشار روحی بسیار و احساس شدید ناامیدی و فشار زندگی، اقدام به خودکشی کرده که خوشبختانه پلیس مانع او می شود. بدون شک ادامه روند کنونی عواقب وخیم تری را متوجه پناهندگان می کند. تعداد زیادی از این کودکان که در کشورهای عراق و ترکیه به دنیا آمده اند شناسنامه و تابعیت رسمی هیچ کشوری ( ایران، عراق، ترکیه ) ندارند و در حالی که سن برخی از آنها از 15 سال به بالاست، هنوز از هیچ هویت قانونی برخوردار نیستند. در این میان جوانانی هستند که په به سن ازدواج گذاشتند اما به دلیل نبود هویت، مشکلات مالی و سرنوشت نا معلوم که کمیساریای عالی پناهندگان مصبب اصلی آن است ، از تشکیل خانواده محروم مانده اند.
یافتن شغل برای یک پناهنده در ترکیه
گفته های یکی از پناهنده گان در ترکیه :
"ما مجبور هستیم برای درآمد ناچیزی کارهای سخت و طاقت فرسا را انجام دهیم و کارفرمایان ترک گمان می کنند ما بی دین هستیم و میگویند شما از دست اسلام فرار کرده اید .
از هنگامی که این پناهندگان وارد ترکیه شده اند، اقامت آنها در ترکیه غیر قانونی بوده و اجازه کار کردن هم نداشته اند (پناهندگان و پناهجویان در ترکیه اجازه کار کردن ندارند) بنابرابن این پناهندگان ناچار هستند که به کارهای موقت، خطرناک و با درامد ناچیز روی آوردند. بیشتر کارفرمایان چون میدانند کار برای پناهندگان غیرقانونیست از پرداخت دست مزد معمولی به آنها خودداری میکنند و پلیس هم پاسخ شکایات پناهددگان را نمیدهد.
هنگام انتقال این پناهندگان از وان به شهرهای مرکزی، پلیس به آنان گوشزد می کند که اجازه کار کردن ندارند، در نتیجه به جز یک شهر در ترکیه که در آنجا پناهندگان به طور سنتی زباله ها را جمع آوری می کنند، در شهرهای دیگر اگر پناهندگان شغلی بیابند تنها برای چند روز است، چون بی درنگ پلیس به آنها هشدار می دهد و دراین صورت هم کارفرمای ترک حقوق آنها را نمی پردازد .
دراین وضعیت اسفناک پناهندگان ناچار بودند که تا ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ با قرض گرفتن و فروختن اثاثیه ناچیز زندگی بچه‌هایشان هزینه اجازه اقامت خود را بپردازند. پس از پایان یافتن این مهلت بحران افزایش یافت .
در 8 ژولای 2004، 54 نفر از پناهندگان ساکن چانکری توسط پلیس بازداشت شدند و پلیس آنان را مجبور کرده بود که حکم کتبی بازگشت به ایران را امضا کنند. هنگامی که تعدادی از زنان این گروه به خانه های خود بازگشتند که بعضی از وسائل مورد نیاز کودکان خود را بردارند، دریافتند که پلیس به همسایگان گفته است که می توانند اثاثیه باقی مانده را بردارند چون صاحبان آنها دیگر باز نمی گردند. در گزارش سالانه 2005 UNHCR ترکیه هم به مسئله اشاره شده و میگوید که هنوز هم در رابطه با تصمیم بازگرداندن این افراد به ایران از طرف مقامات مربوطه پاسخ رسمی دریافت نکرده ایم. پس از اینکه به پناهندگان به طور ضمنی تفهیم شد که باید این مبلغ را بپردازند و گرنه به ایران بازگردانده می شوند آنها را در هشتم جولای آزاد کردند .
گزارش های به دست آمده از شهرهای دیگر نشان می دهد که پناهندگانی که قادر به پرداختن این مبلغ نبودند تهدید به بازگرداندن به ایران شده اند و به آنها گفته شده که اسناد بازگرداندن آنها آماده است و منتظر دستور وزارت کشور هستند. تهدیدهای دولت ترکیه و گاها اقدامات عملی نسبت به دیپورت آنها به ایران همواره پناهندگان را در شرایط بسیار سخت روانی قرار داده است.
بیش از پنج سال از اقامت موقت این گروه در ترکیه می گذرد. این زمان ضربات جبران ناپذیر روانی و مادی بر زندگی پناهندگان برجای گذاشته است. به ویژه از اوایل سال 2006 که خدمات پزشکی و درمانی از این گروه قطع شده است، فشار مضاعفی را متحمل می شوند. پناهندگان کرد ایرانی در گیرودار یک سیاست و توافق اعلام نشده و غیر انسانی UNHCR و دولت ترکیه تباه می شوند. در این پنج سال UNHCR خود را از هرگونه کم کاری و خطایی مبری میداند و در نشستهایی که با نمایندگان پناهندگان داشته است، همواره دولت ترکیه را عامل اصلی وضع موجود معرفی کرده است. بر عکس دولت ترکیه نیز UNHCR را مسئول اصلی شرایط ناگوار موجود میداند. UNHCR می گوید اگر دولت ترکیه به این گروه اجازه خروج بدهد، این سازمان بلافاصله نسبت به انتقال آنها به کشورهای پناهنده پذیر اقدام خواهد کرد. دولت ترکیه نیز بارها تاکید کرده هرگاه UNHCR پرونده این پناهندگان را به کشورهای پناهنده پذیر بدهد، ترکیه مانع خروج آنها نخواهد شد. برای روشن شدن این ابهام، پناهندگان از دو طرف مسئول در این قضیه درخواست کرده‌اند تا در نشستی سه جانبه که در آن نمایندگان پناهندگان هم حضور داشته باشند، به این ابهام پاسخ گویند، اما متاسفانه هم UNHCR و هم دولت ترکیه تا کنون به این درخواست تن نداده‌اند.
ما از هر دو طرف مسئول به ویژه از UNHCR در رابطه با سهل انگاری عامدانه در راستای ارائه یافتن یک راه حل عملی و پایداربه شدت انتقاد می کنیم و می خواهیم با شفافیت جوانب این بحران طاقت فرسا را اعلام و برای حل عاجل آن اقدام نمایند.
پیشنهادات
به دولت ترکیه:
• لغو اسناد منتشر شده در 12 آوریل 2002 و شناختن این گروه به عنوان پناهنده بر اساس قوانین پناهندگی سال ۱۹۹۴ ترکیه
• پذیرفتن اصل عدم بازگرداندن همه پناهندگان
• لغو هزینه های اقامت این گروه
• همچنین دولت ترکیه باید برای پناهندگان امکانات اولیه زندگی مانند سرپناه و خوراک فراهم سازد.
• موافقت و فراهم آوردن تسهیلات عاجل برای انتقال سریع این پناهندگان به کشورهای پناهنده پذیر.
به کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان
• لغو توافق بین این سازمان و دولت ترکیه که در 12 آوریل 2004 منتشر شد و درخواست از ترکیه برای پذیرفتن اصل عدم بازگرداندن پناهندگان
• اقدام عاجل برای خروج پناهندگانی که به طور شخصی ویزای اقامت در کشور سوم را دریافت کرده اند
• فراهم آوردن امکان اقامت دیگر پناهندگان در کشور سوم و تسریع انجام این مراحل برای دیگر پناهندگان
• انتشار اطلاعات کافی و جامع درباره این پناهندگان و تشریح وضعیت آنها و علت ماندگاری آنها بعد از پنج سال در ترکیه.
• حق برخورداری از بیمارستان و امکانات پزشکی که متاسفانه این حق از پناهندگان سلب شده در حالیکه بخش زیادی از این گروه بخصوص زنان و کودکان در خطر ابتلا به بیماریهای مزمن قرار دارند.
• پرداخت حقوق ماهانه که تا بحال حکومت ترکیه و UNHCR آماده نبوده و نیستند از لحاظ مالی به این گروه کمک کنند.
به کشورهای پناهنده پذیر
ما از کشورهایی که می توانند کشور سوم برای این پناهندگان باشند درخواست می کنیم که امکان اقامت و اسکان این گروه را مورد ملاحظه قرار داده و تسهیلات پذیرش آنها را فراهم سازند
به احزاب ، سازمانها و شخصیتهای مدافع حقوق بشر
منعکس کردن وضعیت اسفبار این گروه از پناهندگان در رسانه های خبری.
دفاع از حق پایمال شده آنها از طرف کمیساریای عالی پناهندگان و حکومت ترکیه
اعزام هیات و خبرنگار برای تهیه گزارش و خبر، چون ما از گزارشهای UNHCR در رابطه با این گروه 1200 نفری گمان داریم.
تماس مستقیم با پناهندگان تا حقایق را از زبان خودشان بشنوند.
همکاری با پناهندگان برای گرفتن وکیل و تهیه کردن شکایات در دادگاهای ترکیه و پارلمان اروپا
شناساندن چهره واقعی ( بی تفاوتی، کم کاری، تنبلی، حق کشی، سوءاستفاده و ....) این کمیساریا به افکار عمومی جهان
تشکیل هیئت یا کمیته ای برای روشن ساختن حقایق و دنبال کردن پرونده 1200 پناهنده کرد ایرانی
از دبیر کل سازمان ملل متحد آقای مان کی مون میخواهیم که هیاتی برای روشن ساختن حقوق پایمال شده این گروه 1200 نفری بفرستد که مستقیما با پناهندگان صحبت کند تا ناعدالتی کمیساریای عالی پناهندگان که مدت ۱۰ سال است در عراق و ترکیه علیه این گروه اعمال داشته است، آشکار گردد.
از راه فرستادن فکس ، ایمیل، نامه و به راه انداختن کمپین برای جمع آوری امضاء ، اعتراض خود را علیه سیاستهای پناهنده ستیز کمیساریای عالی پناهندگان ابراز کنید.
پاورقی
۱-سازمانهایی که وضعیت پناهندگان ایرانی که پیشتر در شمال عراق ساکن بودند را درگزارش های خود بازتاب دادند عبارتند از: سازمان عفو بین الملل ( در اتحاد با پناهندگان ایرانی ) کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه و بعضی از حزاب سیاسی کرد، ایرانی، نهادها و شخصیتهای مدافع حقوق بشر، روزنامه ها وسایتهای خبری مستقل و.........
۲-جامعه بین الملل، کمیساریای عالی پناهندگان را موظف به حمایت از پناهندگان کرده است. بنابراین وظیفه این سازمان یافتن راه حل پایدار برای مشکلات آنهاست. در کشوری که تنها راه حل پایدار ( دو راه حل دیگر عبارتند از بازگشت داوطلبانه آنها به کشورشان یا پذیرفته شدن آنها در منطقه است) سکونت این پناهندگان در کشور سوم است کمیساریای عالی پناهندگان مهترین نقش را در اجرای این برنامه دارد.
۳- در ژولای 1997 کتاب راهنمای سکونت کمیساریای عالی پناهندگان درباره حرکت کنندگان نامنظم می گوید: حرکت کننده نامنظم پناهنده و پناهجویی است که ناچار می شود کشور اولیه ای را که در آن پناه یافته است ترک کند و به کشور دیگری برود. دلایل خروج آنان عبارتند از ترس از عدم امنیت جانی و پیوستن به دیگر اعضای خانواده در کشور مقصد. این تعریف کمیساریای عالی بر اساس سیاست جدید این سازمان (سیاست پناهندگان مدنی ) است و ادعا شده است که این ملاحظه درباره پیمان 1989(شماره 58 ایکس ال ) درباره حرکت کننده گان نامنظم صدق می کند. در این معاهده حرکت کننده نامنظم کسی است که در کشور ویژه ای پناه یافته است ولی با روشهای نا متعارف به کشورهای دیگر می رود تا دوباره اجازه اقامت و پناهند گی درخواست کند.
۴-بیست نفر از ایرانیان کرد ( 12مرد و 8کودک ) در روز 30اوت 2003در شهر مرزی وان در ترکیه بازداشت شده و به ایران بازگردانده شده بودند، دوباره به وان بازگشتند . این گروه دو شب را بدون غذا و آب و پوشاک مناسب در کوههای مرز شرقی سپری کردند و سپس با سختی و مشقت خود را به وان رساندند. از روز سه شنبه پلیس محلی تعدادی از این پناهند گان را بازداشت و تهدید کرده که آنها را به ایران باز می گرداند.
۵- نگاه کنید به تقاضای ششم نوامبر 2003، 53 پناهنده کرد ایرانی در ترکیه در بازداشت پلیس ترکیه هستند و خطر بازگرداندن اجباری آنها را تهدید می کند.
۶- خلاصه جزئیات دولت و کمیساریای عالی پناهندگان برای چهارمین سال متوالی به متوقف کردن کردهای ایرانی در ترکیه ادامه می دهند .( در انحاد با پناهندگان ایرانی اوت 2004)
۷- در 12 آوریل 2004 وزارت کشور توسط پلیس محلی حقوق پناهندگان را برای آنها منتشر کرد .
- به عنوان پناهنده یا خارجی که تقتضای پناهندگی آنها بررسی می شوند، شناخته نمی شوند.
- از کمک های پزشکی که شامل حال پناهندگان و پناهجویان می شود، برخوردار نمی شوند.
- مراحل اسکان آنها در کشور سوم انجام نخواهد شد.
- اگر در فعالیت های غیر قانونی شرکت کنند، از کشور اخراج می شوند .
- ثبت نام شده در کمیساریای عالی پناهندگان مزیتی به حساب نمی آید و از اخراج پناهندگان جلوگیری نمی کند.
- هزینه های قانونی اقامت بر طبق قانون شماره493 باید پرداخت شود. برای افراد زیر 18 سال نصف مبلغ باید پرداخت شود این قانون عطف به ماسبق نیست و شامل زمان قبل از وضع این قانون نمی شود.
- تغییر در شرایط فرد و همچنین سفر از استان محل اقامت باید به دفاتر امنیتی گزارش شود.
- اعطا اجازه اقامت در ترکیه نتیجه توجه و لطفی است که شامل این پناهندگان شده است. پس در دوره اقامت فرد در این کشور باید از رفتارهای مخالف اعتقادات عمومی و همچنین شرکت در فعالیت های مخالف با سلامتی و اخلاق و امنیت عمومی خودداری کنند.
- در صورتی که موارد ذکر شده در بالا را رعایت نکنند، اجازه اقامت آنان لغو خواهد شد و با آنان همانند مهاجران غیرقانونی برخورد خواهد شد.
۷- نگرانی های سازمان عفو بین الملل در پنجاه وششمین نشست کمیته اجرایی کمیساریای عالی پناهندگان اکتبر 2005 صفحات 11. 12. 13
۹- در جولای 2005 کمیساریای عالی پناهندگان تحت فشار پناهندگان گزارش هشت صفحه ای منتشر ساخت که در آن وضعیت و پیشینه این گروه از پناهندگان تشریح شده است، ولی به همه مشکلات و موانع به صورت شفاف اشاره نشده بود. در سالهای اخیر این سازمان در ترکیه به علت عدم شفافیت مورد انتقاد قرار گرفته است .
هیات نمایندگی پناهندگان کرد ایرانی در ترکیه (شمال عراق(
pankurd@gmail.com
penaberan@gmail.com
15/1/2007
مقدمه
این گزارش وضعیت گروهی از پناهندگان ایرانی را که از سال 2001 تا کنون در ترکیه گرفتار شده اند بررسی می کند. تا کنون گزارشهای بسیاری درباره وضعیت این گروه توسط سازمانهای مختلف منطقه ای و بین المللی مدافع حقوق بشر منتشر شده است در گزارشات منتشر شده به سازمانهای صلاحیتدار و مرتبط توصیه شده است تا هرچه زودتر راه حلی پایدار و مناسب برای آنها بیابند، اما متاسفانه تاکنون راه حلی ارائه نشده است در حالی که این گروه متحمل شرایط بسیار سخت و طاقت فرسایی شده است.
کوشش ما در این گزارش بیان حقایق درباره عدم برخورداری این گروه از شاخص های حقوق بشری و انتقاد از کمیساریای عالی پناهندگان به عنوان مرجع اصلی که باید این مشکل را حل کند و روشن ساختن تبعیضات موجود در قوانین پناهندگی ترکیه و رفتار غیرمرسوم دولت ترکیه علیه این گروه از پناهندگان است.
از همه کسانی که در تهیه و ترجمه این گزارش( بخصوص خانم مریم امینی و آقای سردار رحیمی ) ما را یاری دادند سپاسگذاریم .
خلاصه‌ای از گذشته این گروه
این گروه از پناهندگان کرد ایرانی که اکنون در ترکیه ساکن هستند، پیشتر عمدتا از اعضای احزاب سیاسی کرد و ایرانی بوده اند، تا سال 2001 در عراق اقامت داشتند و بخش زیادی از این گروه توسط کمیساریای عالی پناهندگان به عنوان پناهنده سیاسی شناخته شده اند، در سال 2001 و 2002 به دلایل امنیتی مجبور به ترک عراق شدند. از سوی دیگر کمیساریای عالی در وضعیت بی ثبات و خطرناک منطقه از آنها حمایت نمی کرد و شمار زیادی از آنها توسط عوامل جمهوری اسلامی ایران ترور،کشته ، زخمی و یا به دست عوامل دولت ایران ربوده و به ایران باز گردانده شده اند که تا بحال هم از سرنوشت برخی از آنها اطلاعی در دست نیست. . هنگامی که این گروه وارد ترکیه شدند کمیساریای عالی و دولت ترکیه آنها را مورد حمایت قرار ندادند و حتی این گروه بیدفاع را با اقدامات تنبیهی مواجه کردند. در ابتدای وردمان به خاک ترکیه که خود را به کمیساریای عالی پناهندگان معرفی کردیم با اجبار برگه ای از قبل آماده شده را به ما امضاء کردند که بر اساس آن از هیچ حق و مزایایی برخوردار نخواهیم بود.به ما القاء شده بود که هگر این برگه را امضا نکنیم برای ما تشکیل پرونده انجام نخواهد شد. پناهندگان به خاطر ترس از دیپورت به ایران توسط پلیس ترکیه ناگزیر از میان بد و بدتر بد را انتخاب کردند به امضای این برگه تن دادند.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از این گروه به عنوان حرکت کنندگان نا منظم یا جابجاشونده بی قاعده یاد کرد و براین مبنا از ثبت نام آنها به عنوان پناهنده خودداری نمود و از ارائه کمک های مالی و پزشکی به آنها سر باز زد و نسبت به انتقال آنها به کشورهای پناهنده پذیر هیچ اقدامی به عمل نیاورد.بعد از چند ماه به تعدادی از این پناهندگان برگة(AM) دادند وUN از حکومت ترکیه خواسته بود این افراد بدلیل اینکه در خاک عراق ازامنیت کامل برخوردار بوده اند ، به عراق بازگردانده شوند، پلیس ترکیه لیست این افراد را برای دیپورت آماده کرده بود و از آنها خواست که اسرع وقت خود را به پلیس معرفی کنند ، به مدت یک ماه این افراد در شهرهای ترکیه خود را مخفی نگه داشتند تا با همکاری احزاب و سازمانهای دفاع از حقوق بشر و اعما ل فشار به کمیساریای عالی پناهندگان وحکومت ترکیه این تصمیم UN لغو شد.
کمیساریای عالی پناهندگان با نامیدن این گروه به عنوان حرکت کنندگان نامنظم امکان استرداد آنها به ایران توسط دولت ترکیه را فراهم آورد و دولت ترکیه هم در هماهنگی با UN از اقامت موقت آنها خوداری کرد.
سرانجام دولت ترکیه پس از دو سال پذیرفت که به این پناهندگان تحت قانون (خارجیهای نرمال) اجازه اقامت موقت بدهد. بدین معنا که‌این گروه به عنوان پناهنده شناخته نشده و مجوز انتقال به کشور سوم از خاک ترکیه را ندارند. بنابر این آنها همواره در معرض بازگشت اجباری به ایران توسط دولت ترکیه قرار داشتند.
پیش از جنگ سرنگونی حکومت صدام در ماه مارس 2003, کمیساریای عالی پناهندگان عنوان حرکت کنندگان نا متغارف را درباره این گروه صادر کرد و به این صورت بازگرداندن آنها به عراق را تایید کرد ولی همزمان با سرنگونی حکومت عراق ، این حکم توسط کمیساریای عالی لغو شد و به دولت ها هم توصیه کرد از بازگرداندن پناهندگان به عراق خودداری کنند.
در اوت 2003, پلیس ترکیه نوزده نفر از این پناهندگان را که تعدادی زن و کودک در میانشان بود دستگیر کرده و بدون هیچ اخطار قبلی آنها را در نقطه صفر مرز ترکیه و ایران رها کرد و در نوامبر همان سال پنجاه و سه نفر را در شهر مرزی وان به مدت یک هفته باز داشت و به دیپورت تهدید کرد. بالاخره در نوامبر همان سال دولت ترکیه و کمیساریای عالی رایزنی هایی برای حل این مشکل بعمل آوردند که هنوز هم جزئیات آن برای پناهندگان روشن نشده است .
پس از این رایزنی ها در دسامبر 2003 کمیساریای عالی تمامی این پناهندگان را مجددا به عنوان پناهنده پذیرفت و به آنها برگه‌های رسمی را که نشان دهنده قبولی بود، تحویل داد. در آوریل 2004 وزارت کشور ترکیه به این گروه اجازه داد که به استانهای مرکزی منتقل شوند و آنجا برای اجازه اقامت اقدام کنند ولی هنگامی که به اداره پلیس محلی مراجعه کردند پلیس از آنها مبلغ گزافی درخواست کرد و روشن شد اجاره اقامتی که به آنها داده شده به عنوان خارجی است و نه پناهنده، به طوری که دولت ترکیه می تواند هر زمان که بخواهد، این پناهندگان را به ایران بازگرداند .
بسیاری از این پناهندگان هنوز هم از این موضوع اطلاعی ندارند، چون همه اسناد به زبان ترکی است وبیشتر آنها هم ترکی نمی دانند و کمیساریای عالی و حکومت ترکیه هم در این مورد به آنها توضیحی نمی دهند.
سازمان عفو بین الملل در پنجاه و ششمین جلسه اجرایی کمیساریای عالی نگرانی های خود را نسبت به وضعیت این گروه ابراز داشت و خاطر نشان کرد اگر آنها نتوانند اجازه اقامت خود را تمدید کنند به ایران بازگردانده می شوند. این سازمان به دولت ترکیه تاکید می کند با این گروه طبق آئین نامه سال 1994 قانون مهاجرت برخورد نکند و برای گرفتن ویزا و اسکان و در کشور سوم آنان را یاری دهد و همچنین شرایط استفاده همه پناهندگان از شاخص های حقوق بشر همانند اجازه کار و داشتن خانه و سر پناه را فراهم سازد .
سازمان عفو بین الملل به کمیساریای عالی توصیه می کند که از اقدامات تبغیض آمیز علیه این گروه خودداری کرده و با این گروه از پناهندگان هم مانند دیگر پناهندگان در ترکیه برخورد کند و از حق سکونت آنها در کشور سوم حمایت نماید.
در ششم سپتامبر 2006 نمایندگان این گروه از پناهندگان با نماینده وزارت کشور ترکیه و مسئولین UNHCR هم نشستی داشتند که هدف از این نشست تبادل اطلاعات، بررسی وضعیت و یافتن راه حل این مشکل بود. این نشست دستاورد جدیدی برای پناهندگان در بر نداشت و هر آنچه در این جلسه بیان شد پیشتر هم گفته شده بود.
قابل ملاحظه است که از نمایندگان پناهندگان خواسته شد که به طور خلاصه و فهرست وار مشکلات خود را بیان کنند و در برابر چراهای آنها، پاسخ نماینده کمیساریای عالی رجوع کردن به رساله های این سازمان و پاسخ های نماینده وزارت کشور ترکیه هم بسیار مبهم و رجوع کردن به دستورالعمل های قانونی و بایدها بود.
نتیجه این نشست و همچنین تحصن در مقابل درب ساختمان کمیساریای عالی پناهندگان در آنکارا این بود که کمیساریای عالی و دولت ترکیه با هم تصمیم جدیدی گرفتند و اعلام کردند کسانی که در خارج از ترکیه خویشاوند درجه یک دارند و یا اینکه افرادی که بیماری لا علاج دارند، می توانند اجازه خروج از ترکیه را دریافت کنند، ولی هنگامی که با دفتر کمیساریای عالی در این مورد تماس گرفته شد پاسخی داده نشد. با اینکه وزارت کشور ترکیه درنیمه دوم سال 2006 کتبا به پناهندگان اعلام کرد (افرادی که در خارج از کشور فامیل درجه یک دارند ( پدر، مادر، برادر، خواهر، زن، شوهر) و افرادی که بیماریهایی از قبیل بیماریهای قلبی، سرطان، دیالیز، و هپاتیت دارند، اجازه خروج از کشور ترکیه را دارند( ولی در تاریخ 2006/12/15در جلسه UNHCR و وزارت کشور این تصمیم لغو شد و در یک نامه رسمی که توسط شعبه‌های بخش خارجی امنیت ترکیه به پناهندگان ابلاغ شده شرایط بسیار سختی گنجانده شده است. بر اساس این ابلاغیه تنها به پناهندگانی اجازه خروج از ترکیه داده می شود که فرزندان کمتر از سنین 18 سال در کشور سوم دارند، یا کودکانی که پدر و مادر آنها در کشور سوم زندگی میکنند، آنهم مشروط بر اینکه از ترکیه به کشور سوم نرفته باشند، این ابلاغیه شامل بیماران مذکور هم می شود. این تصمیم تازه دولت ترکیه که با هماهنگی با UNHCR تنظیم شده و از آن به عنوان اقدامات انساندوستانه یاد شده است، کمتر از یک درصد پناهندگان را شامل نمی شود. به بیان دیگر است که تنهااجساد پناهندگان (آن هم به دلایل جسد دوستانه) حق پناهندگی اعطا می شود.
سیاست بایکوت و عدم توجه به درخواستهای قانونی پناهندگان از سوی UNHCR و دولت ترکیه به مدت بیش از 5 سال موجب ناامیدی آنها گشته، در نتیجه شمار قابل ملاحظه‌ای از آنها، سرنوشت خود را به راه پر خطر خروج غیرقانونی از ترکیه به عنوان تنها راه گریز از این بن بست سپردند. تنها راه باقی مانده برای آنها همین بود ولی در این راه پر مخاطره هم تعدادی از آنها به وسیله پلیس ترکیه یا دیگر کشورها دستگیر شدند و بی درنگ و بدون هر گونه دادگاه عادلانه ای به ترکیه و عراق بازگردانده شدند و از تعداد دیگری هم که انگشت نگاری شده اند، دیگر نمی توانند به این کشور باز گردند و یا وارد دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا شوند. درطی سال 2006 زندان ادرنه واقع در مرز ترکیه و یونان که گفته می شود عاری از هرگونه امکانات بهداشتی است، مملو از پناهندگانی بود که ظاهرا تحت پوشش UNHCR قرار داشتند. این پناهندگان پس از چندین ماه بازداشت در این زندان، پس از آزادی روانه دادگاههای ترکیه شدند. در موارد دیگر هم باندها و شبکه‌های قاچاق انسان آنها را فریب داده و پولشان را غارت و از هیچ برخورد خصمانه و غیر انسانی علیه آنها کوتاهی نکرده. ابلاغیه اخیر دولت ترکیه که با موافقت UNHCR تنظیم شده است، موجب ناامیدی بیش از پیش پناهندگان را فراهم ساخته به طوری که تنها بدیل پیش روی این گروه را سپردن خود و زن و فرزندانشان به راه پر خطر خروج غیر قانونی از مرزهای ترکیه قرار داده اند. ما UNHCR و دولت ترکیه را مسوول عواقب پر خطر در پیش گرفتن این تنها گزینه می دانیم.
وضعیت کودکان پناهنده
در زیر سخنان یکی از این کودکان را می خوانید:
" دوست ندارم به مدرسه بروم چون بایدیونیفورم ویژه مدرسه را بپوشم و می دانم که خانواده ام نمی توانند این لباسها را برای من تهیه کنند."
"هنگامی که به مدرسه می روم دانش آموزان ترک چون زبان ترکی خوب نمی دانم به من می خندند، برای همین دوست ندارم به مدرسه بروم ."
سخنان پدر سه کودک که در ترکیه پناهنده هستند:
"هنگامی که به کودکانم نگاه می کنم شرمنده می شوم، چون من زندگی آنها را نابود کرده ام. در حقیقت من همه چیزم را از دست داده‌ام و به جای آن هم چیزی به دست نیاورده ام ."
دفتر کمیساریای عالی پناهندگان تا سال 2003 این گروه را در حاشیه قرار داده بود و گزارشی درباره آنها منتشر نکرده بود. در ماه جولای 2005این سازمان در اثر فشارهای نمایندگان پناهندگان و سازمانهای مدافع حقوق بشر در گزارشی که درباره این گروه منتشر کرد، تعداد آن را هم اعلام کرد. در گزارش ، این گروه 1181 نفر اعلام شده است (516پرونده ) که شامل 62درصد مرد، ۳۸ درصد زن، 100کودک زیر 5سال و متوسط تعداد در هر خانواده 3 نفر است و 277 نفر از این گروه مجرد هستند .ظلمی که در اثر سیاستهای غیر انسانی UNHCR و دولت ترکیه بر کودکان پناهنده اعمال می شود، به مراتب دردناکتر از همه مواردی است که ذکر آن رفت. این کودکان علاوه بر اینکه با استرس و نگرانی پا به حیات گذاشته اند، زندگی خود را در خانواده‌هایی سپری می کنند که مدام در شرایط نا متعادلی بسر می برند. خانواده‌هایی که همواره در خطر دیپورت، فرار، ناامنی، عدم تامین مایحتاج زندگی و تبعیضهای گوناگون دیگری قرار داشته اند و رسیدن به مکانی امن برای آنها به سرابی دور دست بدل شده است. چه بسا کودکانی که در اثر از هم پاشیدگی خانواده بی سرپرست مانده و قربانی وضع موجود شده‌اند. نمونه زنده و جانگداز این تراژدی سکته قلبی پناهنده ای به نام شهاب خلیلی در شهر کاستامونوی ترکیه است. این پناهنده که سابقه هیچ بیماری نداشت، در سال ۲۰۰۶ هنگامی که دو کودک خود را در دست داشت و از خیابان عبور می کرد، ناگاه به زمین افتاد و جلو چشم دو فرزند خود جان سپرد.
کودکان پناهنده از تغذیه سالم، تربیت و آموزش مناسب و درخور بی بهره بوده اند. طولانی شدن مدت پناهندگی، موجب شده تا این کودکان مدتی در ایران، مدتی در عراق و مدتی نیز در ترکیه به تحصیل بپردازند و بسیاری از آنها ناچار شده‌اند تا به علت برخورداری از سیستمهای متفاوت آموزشی در ایران، عراق و ترکیه در یک سطح آموزشی چندین بار درجا بزنند. این امر موجب شده تا بسیاری از آنها از ادامه تحصیل سرخورده شوند ومخفیانه و ناچاراَ به بازار کار روی آورند. در این میان کم نیستند کودکانی که در محیط کار جان خود را از دست داده یا دچار بیماری و قطع عضو شده‌اند. در چند روز اخیر نوجوان پناهنده‌ای در شهر افیون در اثر فشار روحی بسیار و احساس شدید ناامیدی و فشار زندگی، اقدام به خودکشی کرده که خوشبختانه پلیس مانع او می شود. بدون شک ادامه روند کنونی عواقب وخیم تری را متوجه پناهندگان می کند. تعداد زیادی از این کودکان که در کشورهای عراق و ترکیه به دنیا آمده اند شناسنامه و تابعیت رسمی هیچ کشوری ( ایران، عراق، ترکیه ) ندارند و در حالی که سن برخی از آنها از 15 سال به بالاست، هنوز از هیچ هویت قانونی برخوردار نیستند. در این میان جوانانی هستند که په به سن ازدواج گذاشتند اما به دلیل نبود هویت، مشکلات مالی و سرنوشت نا معلوم که کمیساریای عالی پناهندگان مصبب اصلی آن است ، از تشکیل خانواده محروم مانده اند.
یافتن شغل برای یک پناهنده در ترکیه
گفته های یکی از پناهنده گان در ترکیه :
"ما مجبور هستیم برای درآمد ناچیزی کارهای سخت و طاقت فرسا را انجام دهیم و کارفرمایان ترک گمان می کنند ما بی دین هستیم و میگویند شما از دست اسلام فرار کرده اید .
از هنگامی که این پناهندگان وارد ترکیه شده اند، اقامت آنها در ترکیه غیر قانونی بوده و اجازه کار کردن هم نداشته اند (پناهندگان و پناهجویان در ترکیه اجازه کار کردن ندارند) بنابرابن این پناهندگان ناچار هستند که به کارهای موقت، خطرناک و با درامد ناچیز روی آوردند. بیشتر کارفرمایان چون میدانند کار برای پناهندگان غیرقانونیست از پرداخت دست مزد معمولی به آنها خودداری میکنند و پلیس هم پاسخ شکایات پناهددگان را نمیدهد.
هنگام انتقال این پناهندگان از وان به شهرهای مرکزی، پلیس به آنان گوشزد می کند که اجازه کار کردن ندارند، در نتیجه به جز یک شهر در ترکیه که در آنجا پناهندگان به طور سنتی زباله ها را جمع آوری می کنند، در شهرهای دیگر اگر پناهندگان شغلی بیابند تنها برای چند روز است، چون بی درنگ پلیس به آنها هشدار می دهد و دراین صورت هم کارفرمای ترک حقوق آنها را نمی پردازد .
دراین وضعیت اسفناک پناهندگان ناچار بودند که تا ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ با قرض گرفتن و فروختن اثاثیه ناچیز زندگی بچه‌هایشان هزینه اجازه اقامت خود را بپردازند. پس از پایان یافتن این مهلت بحران افزایش یافت .
در 8 ژولای 2004، 54 نفر از پناهندگان ساکن چانکری توسط پلیس بازداشت شدند و پلیس آنان را مجبور کرده بود که حکم کتبی بازگشت به ایران را امضا کنند. هنگامی که تعدادی از زنان این گروه به خانه های خود بازگشتند که بعضی از وسائل مورد نیاز کودکان خود را بردارند، دریافتند که پلیس به همسایگان گفته است که می توانند اثاثیه باقی مانده را بردارند چون صاحبان آنها دیگر باز نمی گردند. در گزارش سالانه 2005 UNHCR ترکیه هم به مسئله اشاره شده و میگوید که هنوز هم در رابطه با تصمیم بازگرداندن این افراد به ایران از طرف مقامات مربوطه پاسخ رسمی دریافت نکرده ایم. پس از اینکه به پناهندگان به طور ضمنی تفهیم شد که باید این مبلغ را بپردازند و گرنه به ایران بازگردانده می شوند آنها را در هشتم جولای آزاد کردند .
گزارش های به دست آمده از شهرهای دیگر نشان می دهد که پناهندگانی که قادر به پرداختن این مبلغ نبودند تهدید به بازگرداندن به ایران شده اند و به آنها گفته شده که اسناد بازگرداندن آنها آماده است و منتظر دستور وزارت کشور هستند. تهدیدهای دولت ترکیه و گاها اقدامات عملی نسبت به دیپورت آنها به ایران همواره پناهندگان را در شرایط بسیار سخت روانی قرار داده است.
بیش از پنج سال از اقامت موقت این گروه در ترکیه می گذرد. این زمان ضربات جبران ناپذیر روانی و مادی بر زندگی پناهندگان برجای گذاشته است. به ویژه از اوایل سال 2006 که خدمات پزشکی و درمانی از این گروه قطع شده است، فشار مضاعفی را متحمل می شوند. پناهندگان کرد ایرانی در گیرودار یک سیاست و توافق اعلام نشده و غیر انسانی UNHCR و دولت ترکیه تباه می شوند. در این پنج سال UNHCR خود را از هرگونه کم کاری و خطایی مبری میداند و در نشستهایی که با نمایندگان پناهندگان داشته است، همواره دولت ترکیه را عامل اصلی وضع موجود معرفی کرده است. بر عکس دولت ترکیه نیز UNHCR را مسئول اصلی شرایط ناگوار موجود میداند. UNHCR می گوید اگر دولت ترکیه به این گروه اجازه خروج بدهد، این سازمان بلافاصله نسبت به انتقال آنها به کشورهای پناهنده پذیر اقدام خواهد کرد. دولت ترکیه نیز بارها تاکید کرده هرگاه UNHCR پرونده این پناهندگان را به کشورهای پناهنده پذیر بدهد، ترکیه مانع خروج آنها نخواهد شد. برای روشن شدن این ابهام، پناهندگان از دو طرف مسئول در این قضیه درخواست کرده‌اند تا در نشستی سه جانبه که در آن نمایندگان پناهندگان هم حضور داشته باشند، به این ابهام پاسخ گویند، اما متاسفانه هم UNHCR و هم دولت ترکیه تا کنون به این درخواست تن نداده‌اند.
ما از هر دو طرف مسئول به ویژه از UNHCR در رابطه با سهل انگاری عامدانه در راستای ارائه یافتن یک راه حل عملی و پایداربه شدت انتقاد می کنیم و می خواهیم با شفافیت جوانب این بحران طاقت فرسا را اعلام و برای حل عاجل آن اقدام نمایند.
پیشنهادات
به دولت ترکیه:
• لغو اسناد منتشر شده در 12 آوریل 2002 و شناختن این گروه به عنوان پناهنده بر اساس قوانین پناهندگی سال ۱۹۹۴ ترکیه
• پذیرفتن اصل عدم بازگرداندن همه پناهندگان
• لغو هزینه های اقامت این گروه
• همچنین دولت ترکیه باید برای پناهندگان امکانات اولیه زندگی مانند سرپناه و خوراک فراهم سازد.
• موافقت و فراهم آوردن تسهیلات عاجل برای انتقال سریع این پناهندگان به کشورهای پناهنده پذیر.
به کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان
• لغو توافق بین این سازمان و دولت ترکیه که در 12 آوریل 2004 منتشر شد و درخواست از ترکیه برای پذیرفتن اصل عدم بازگرداندن پناهندگان
• اقدام عاجل برای خروج پناهندگانی که به طور شخصی ویزای اقامت در کشور سوم را دریافت کرده اند
• فراهم آوردن امکان اقامت دیگر پناهندگان در کشور سوم و تسریع انجام این مراحل برای دیگر پناهندگان
• انتشار اطلاعات کافی و جامع درباره این پناهندگان و تشریح وضعیت آنها و علت ماندگاری آنها بعد از پنج سال در ترکیه.
• حق برخورداری از بیمارستان و امکانات پزشکی که متاسفانه این حق از پناهندگان سلب شده در حالیکه بخش زیادی از این گروه بخصوص زنان و کودکان در خطر ابتلا به بیماریهای مزمن قرار دارند.
• پرداخت حقوق ماهانه که تا بحال حکومت ترکیه و UNHCR آماده نبوده و نیستند از لحاظ مالی به این گروه کمک کنند.
به کشورهای پناهنده پذیر
ما از کشورهایی که می توانند کشور سوم برای این پناهندگان باشند درخواست می کنیم که امکان اقامت و اسکان این گروه را مورد ملاحظه قرار داده و تسهیلات پذیرش آنها را فراهم سازند
به احزاب ، سازمانها و شخصیتهای مدافع حقوق بشر
منعکس کردن وضعیت اسفبار این گروه از پناهندگان در رسانه های خبری.
دفاع از حق پایمال شده آنها از طرف کمیساریای عالی پناهندگان و حکومت ترکیه
اعزام هیات و خبرنگار برای تهیه گزارش و خبر، چون ما از گزارشهای UNHCR در رابطه با این گروه 1200 نفری گمان داریم.
تماس مستقیم با پناهندگان تا حقایق را از زبان خودشان بشنوند.
همکاری با پناهندگان برای گرفتن وکیل و تهیه کردن شکایات در دادگاهای ترکیه و پارلمان اروپا
شناساندن چهره واقعی ( بی تفاوتی، کم کاری، تنبلی، حق کشی، سوءاستفاده و ....) این کمیساریا به افکار عمومی جهان
تشکیل هیئت یا کمیته ای برای روشن ساختن حقایق و دنبال کردن پرونده 1200 پناهنده کرد ایرانی
از دبیر کل سازمان ملل متحد آقای مان کی مون میخواهیم که هیاتی برای روشن ساختن حقوق پایمال شده این گروه 1200 نفری بفرستد که مستقیما با پناهندگان صحبت کند تا ناعدالتی کمیساریای عالی پناهندگان که مدت ۱۰ سال است در عراق و ترکیه علیه این گروه اعمال داشته است، آشکار گردد.
از راه فرستادن فکس ، ایمیل، نامه و به راه انداختن کمپین برای جمع آوری امضاء ، اعتراض خود را علیه سیاستهای پناهنده ستیز کمیساریای عالی پناهندگان ابراز کنید.
پاورقی
۱-سازمانهایی که وضعیت پناهندگان ایرانی که پیشتر در شمال عراق ساکن بودند را درگزارش های خود بازتاب دادند عبارتند از: سازمان عفو بین الملل ( در اتحاد با پناهندگان ایرانی ) کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه و بعضی از حزاب سیاسی کرد، ایرانی، نهادها و شخصیتهای مدافع حقوق بشر، روزنامه ها وسایتهای خبری مستقل و.........
۲-جامعه بین الملل، کمیساریای عالی پناهندگان را موظف به حمایت از پناهندگان کرده است. بنابراین وظیفه این سازمان یافتن راه حل پایدار برای مشکلات آنهاست. در کشوری که تنها راه حل پایدار ( دو راه حل دیگر عبارتند از بازگشت داوطلبانه آنها به کشورشان یا پذیرفته شدن آنها در منطقه است) سکونت این پناهندگان در کشور سوم است کمیساریای عالی پناهندگان مهترین نقش را در اجرای این برنامه دارد.
۳- در ژولای 1997 کتاب راهنمای سکونت کمیساریای عالی پناهندگان درباره حرکت کنندگان نامنظم می گوید: حرکت کننده نامنظم پناهنده و پناهجویی است که ناچار می شود کشور اولیه ای را که در آن پناه یافته است ترک کند و به کشور دیگری برود. دلایل خروج آنان عبارتند از ترس از عدم امنیت جانی و پیوستن به دیگر اعضای خانواده در کشور مقصد. این تعریف کمیساریای عالی بر اساس سیاست جدید این سازمان (سیاست پناهندگان مدنی ) است و ادعا شده است که این ملاحظه درباره پیمان 1989(شماره 58 ایکس ال ) درباره حرکت کننده گان نامنظم صدق می کند. در این معاهده حرکت کننده نامنظم کسی است که در کشور ویژه ای پناه یافته است ولی با روشهای نا متعارف به کشورهای دیگر می رود تا دوباره اجازه اقامت و پناهند گی درخواست کند.
۴-بیست نفر از ایرانیان کرد ( 12مرد و 8کودک ) در روز 30اوت 2003در شهر مرزی وان در ترکیه بازداشت شده و به ایران بازگردانده شده بودند، دوباره به وان بازگشتند . این گروه دو شب را بدون غذا و آب و پوشاک مناسب در کوههای مرز شرقی سپری کردند و سپس با سختی و مشقت خود را به وان رساندند. از روز سه شنبه پلیس محلی تعدادی از این پناهند گان را بازداشت و تهدید کرده که آنها را به ایران باز می گرداند.
۵- نگاه کنید به تقاضای ششم نوامبر 2003، 53 پناهنده کرد ایرانی در ترکیه در بازداشت پلیس ترکیه هستند و خطر بازگرداندن اجباری آنها را تهدید می کند.
۶- خلاصه جزئیات دولت و کمیساریای عالی پناهندگان برای چهارمین سال متوالی به متوقف کردن کردهای ایرانی در ترکیه ادامه می دهند .( در انحاد با پناهندگان ایرانی اوت 2004)
۷- در 12 آوریل 2004 وزارت کشور توسط پلیس محلی حقوق پناهندگان را برای آنها منتشر کرد .
- به عنوان پناهنده یا خارجی که تقتضای پناهندگی آنها بررسی می شوند، شناخته نمی شوند.
- از کمک های پزشکی که شامل حال پناهندگان و پناهجویان می شود، برخوردار نمی شوند.
- مراحل اسکان آنها در کشور سوم انجام نخواهد شد.
- اگر در فعالیت های غیر قانونی شرکت کنند، از کشور اخراج می شوند .
- ثبت نام شده در کمیساریای عالی پناهندگان مزیتی به حساب نمی آید و از اخراج پناهندگان جلوگیری نمی کند.
- هزینه های قانونی اقامت بر طبق قانون شماره493 باید پرداخت شود. برای افراد زیر 18 سال نصف مبلغ باید پرداخت شود این قانون عطف به ماسبق نیست و شامل زمان قبل از وضع این قانون نمی شود.
- تغییر در شرایط فرد و همچنین سفر از استان محل اقامت باید به دفاتر امنیتی گزارش شود.
- اعطا اجازه اقامت در ترکیه نتیجه توجه و لطفی است که شامل این پناهندگان شده است. پس در دوره اقامت فرد در این کشور باید از رفتارهای مخالف اعتقادات عمومی و همچنین شرکت در فعالیت های مخالف با سلامتی و اخلاق و امنیت عمومی خودداری کنند.
- در صورتی که موارد ذکر شده در بالا را رعایت نکنند، اجازه اقامت آنان لغو خواهد شد و با آنان همانند مهاجران غیرقانونی برخورد خواهد شد.
۷- نگرانی های سازمان عفو بین الملل در پنجاه وششمین نشست کمیته اجرایی کمیساریای عالی پناهندگان اکتبر 2005 صفحات 11. 12. 13
۹- در جولای 2005 کمیساریای عالی پناهندگان تحت فشار پناهندگان گزارش هشت صفحه ای منتشر ساخت که در آن وضعیت و پیشینه این گروه از پناهندگان تشریح شده است، ولی به همه مشکلات و موانع به صورت شفاف اشاره نشده بود. در سالهای اخیر این سازمان در ترکیه به علت عدم شفافیت مورد انتقاد قرار گرفته است .
هیات نمایندگی پناهندگان کرد ایرانی در ترکیه (شمال عراق(
pankurd@gmail.com
penaberan@gmail.com
15/1/2007
21.10.06 - منبع: سایت دیدگاه | |
|
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید) : روز دوشنبه ۹ اکتبر ۲۰۰۶ برابر با ۱۷ مهر ۱۳۸۵ ، پلیس ترکیه سی و یک تن از پناهجویانی ایرانی را که در زندان امنیتی Yabancılar Misafirhanesi در استانبول زندانی بودند، برای تحویل به رژیم با یک دستگاه اتوبوس به مرز بازرگان انتقال داد. به دنبال تلاش های محلی و بین المللی، ترکیه حکم اخراج زندانی سیاسی سابق فیروز داوودی به ایران را لغو و پلیس او را به همان زندان در استانبول برگرداند. اما تلاش ها برای لغو احکام بقیه بی نتیجه ماند و سی نفر شامگاه روز دوشنبه به ماموران امنیتی رژیم در مرز بازرگان تحویل شدند. در عین حال، منوچهر محمدی نیز که اقامت آمریکا را دریافت کرده است، یک هفته پیش در فرودگاه استانبول دستگیر و از همان زمان در زندان فوق الذکر بسر می برد. کانون زندانیان سیاسی ایران ( در تبعید ) اخراج پناهجویان ایرانی از ترکیه را به شدت محکوم می کند و دولت ترکیه را مسئول جان این افراد می داند. |
مخالفت سازمان ملل با باز گرداندن پناهجویان ایرانی
دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در آنکارا اعلام کرده از استرداد پنج پناهجوی ایرانی شهر وان ترکیه جلوگیری کرده است. پلیس ترکیه پیشتر گفته بود که این پنج پناهجوی ایرانی را به دلیل فعالیت سیاسی آنها به ایران باز می گرداند.حکم اخراج این پناهجویان از ترکیه که دو تن از آنها در فعالیت های سیاسی وابسته به حزب مشروطه ایران مشارکت داشته اند، توسط وزارت خارجه ترکیه صادر شده است.یک مقام پلیس ترکیه که نخواست نامش فاش شود در مصاحبه با رادیو فردا گفت: «حکم دیپورت این پناهجویان به دلیل فعالیتسیاسی آنها صادر شده و دولت ترکیه در چهارچوب سیاست حسن همجواری با ایران به هیچ گروه سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در ترکیه اجازه فعالیت نمی دهد.»اما این پناهجویان می گویند که به دلیل انتشار اخبار وضعیت پناهندگان و پناهجویان ایرانی شهر وان، تهدید شده و حتی بارها توسط پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند. آنها می گویند که هنوز پلیس ترکیه آنها را به اخراج از این کشور تهدید می کند.
|
شانسی بزرگ برای اقلیتهای مذهبی و امکان به جریان انداختن مجدد پرونده های بسته شده |
19.10.06 -سایت انتگراسیون، حنیف حیدرنژاد- مددکار اجتماعی در امور پناهندگی و مهاجرین
|
http://www.if-id.de/ifidsite/roots/Dezember/SarkoobAzadi_Mazhab_hanif.php |
امروز در شهر آفیون ترکیه خبری به دست پناهندگان شمال عراقی دادند
یکی از پناهندگان زن ایرانی که برای امضا به امنیت آن شهر می رود این خبر را به او می دهند
که پناهندگان موسوم به شمال عراقی آنهای که قوم درجه یک داشته‌اند یا مریض هستند تا ماه آینده خبری خوشحال کننده به آنها خواهد رسید
آن پناهندگانی که به کشور یونان رفته بودند دسته دسته به شهرهای خود باز می گردند
یکی از آن پناهندگان که در راه رفتن از یونان به ایتالیا بود با (یوان ) انکارا تماس میگرد و اوضاع خود را به (یوان ) میگوید که من در وضع بدی قرار گرفته‌ام و راه رفتن به کشور خارج را ندارم می خواهم کمکم کنید
(یوان) هم به او می گوید اگر میتوانی به ترکیه بر گردی برگرد ما کسانی را که قوم درجه یک در کشورهای پناهنده پذیر دارند یا آنهای که مریض هستند را به کشور سوم خواهیم فرستاد
anayeti
نامه‌یه‌کی سه‌رئاوه‌ڵه بۆ
رێبه‌رایه‌تییی، کادرو پێشمه‌رگه‌کانی حیزبی دیمۆکراتی کوردستانی ئێران!
وێڕای سڵاوو ماندوونه‌بوون!
به پێی ئه‌و هه‌واڵانه‌ی له باره‌ی حیزبه‌وه به‌گوێمان ده‌گه‌ن، ده‌رده‌که‌وێ که به‌داخه‌وه کێشه‌کانی نێو حیزب گه‌یشتوونه‌ته سنووری پر مه‌ترسی لێکترازان. ئێمه کادر و پێشمه‌رگه دێرینه‌‌کان و لایه‌نگرانی حیزبی دێمۆکرات که هه‌رکام پتر له چه‌ندین ساڵ له ته‌مه‌نی خۆمان له ریزی حیزبدا به‌سه‌ر بردووه و به‌ڵام به هۆی جۆراوجۆره‌وه له ریزی حیزبدا نه‌ماوین و ئێستا وه‌ک په‌نابه‌ر له وڵاتی تورکیه به‌سه‌رده‌به‌ین، به په‌رۆشه‌وه ده‌ڕوانینه داهاتووی حیزب و به‌م بۆنه‌وه نیگه‌رانی خۆمان له‌و مه‌ترسیانه که ئێستا حیزبی تا راده‌ی لێکترازان بردووه‌ته پێش راده‌گه‌یه‌نین. هه‌لومه‌رجی ئێستای بزووتنه‌وه‌ی کورد له کوردستانی ئێران پتر له هه‌مووکات پێویستی یه‌کریزی حیزبه‌که‌مان هه‌یه. ئێمه پێمان وایه کێشه‌کانی ئێستای نێو حیزب به جۆرێک نین که جیابوونه‌وه دووایین به‌دیل بێ. هه‌ر بۆیه چاوه‌ڕوانیمان له هه‌موولایه‌ک به‌تایبه‌ت رێبه‌رایه‌تیی ئه‌وه‌یه به له‌خۆبووردوویی و به‌له‌به‌رگرتنی رێگای دیالۆگ و رێزگرتن له یه‌ک کێشه‌کان به شێوه‌ی دیمۆکراتیک چاره‌سه‌رکه‌ن و به‌م جۆره رێگا نه‌ده‌ن حیزبی دێموکرات و بزووتنه‌وه‌ی میللی دیمۆکراتیک له کوردستانی ئێران تووشی زیانی قه‌ره‌بوونه‌کراو بێ.
به حورمه‌ته‌وه
کادرو پێشمه‌رگه دێرینه‌‌کان و لایه‌نگرانی حیزبی دێموکراتی کوردستانی ئێران له تورکیه
10/9/2006
راگه‌یاندراوی په‌نابه‌رانی شیمال عێراقی
ماوه‌یه ک له‌مه‌و پێش له لایه‌ن ئه‌منیه‌تی ئه‌و شازده شاره‌ی که په‌نابه‌رانی که‌ێسی ناسراو به شیمال عێراقی لێ نیشته‌جێن به په‌نابه‌ران راگه‌یاندرا:ئه‌و که‌سانه‌ی که نه‌خوشنو توانایی کاریان نیه له گه‌ل ئه‌و که‌سانه‌ی که خزمی ده‌ره‌جه یه‌کیان له ولاتانی په‌نابه‌رخواز دا هه‌یه ئیجازه‌ی خروجییان بۆ ولاتی سێهه‌م پێ ده‌درێت. به‌لام پاش چوونی مانگ و نیوێک به سه‌ر ئه‌و راگه‌یاندراوه‌دا نه حکومه‌تی تورکیه نه یوان جگه له برینی کۆمه‌کی پزیشکی هیچ عه‌کسول عه‌مه‌لێکی نوێ و دلخوشکه‌ریان له مه‌ڕ چاره‌سه‌ر کردنی کێشه‌ی په‌نابه‌رانی ناسراۆ به شیمال عێراقیان نیشان نه‌داوه.
ئیمه په‌نابه‌رانی کوردی رۆژهه‌لاتی کوردستان که‌ێسی ناسراۆ به شیمال عێراقی که ژماره‌مان ۱۲۰۰ که‌سه ماوه‌ی پێنج ساله به نامرۆڤانه‌ترین شێوه له گه‌لماندا مامه‌له ده‌کرێت و بوینه‌ته قوربانی به‌رژه‌وه‌ندیه‌کانی حکومه‌تی تورکیه و یوان، ئێمه په‌نابه‌ران ئه‌م راگه‌یاندراوه وه‌کو راگه‌یاندراوه‌کانی پێشوو دوور له درۆ و سیاستێکی نوێ هه‌ر دوو لا نازانین و ئه‌گه‌ر وه‌کو پێشوو له‌گه‌لمان درۆ بکه‌ن و ئاورێکمان لێ نه‌ده‌نه‌وه ئیحتیمالی دیپۆرت کردنه‌وه‌مان بۆ ئیران زۆره و ئێمه‌ش گه‌رچی وه‌زعی مالیمان باش نیه له به‌ر مه‌ترسی دیپۆرت کردنه‌وه‌مان بۆ ئێران وبه مه‌به‌ستی کۆتایی هێنان و رزگار بونمان له‌م به‌ندیخانه‌یه مه‌جبور ده‌که‌وین به‌ره‌ۆ سنووره‌کانی یونان و بولغارستان وه‌رێ که‌وین که له‌وێشدا دوچاری ده‌سترێژی قاچاخچییان و سه‌ربازانی تورک و یونانی ده‌که‌وین و به ده‌یان رۆژ له زیندانه مه‌رزیه‌کانی هه‌ر دوو ولاتداده‌مێنینه‌وه پاشان هه‌ر که‌سێک بۆ شاری خۆی روانه ده‌کریته‌وه، له به‌ر ئه‌وه ئێمه په‌نابه‌رانی که‌ێسی ناسراۆ به شیمال عێراقی له تورکیه داۆا له کۆر و کۆمه‌له به‌شه‌ر دۆسته‌کان،حیزبو ئه‌حزابه سیاسی و سینفیه‌کانی کوردستان و ئێران ده‌که‌ین که بێن به هانامانه‌وه و چی تر نه‌هێلن ئه‌م خه‌لکه هه‌ژار و ماف خۆر‌اوه له ژێر توند و تیژی دابن و له‌مه زیاتر تالی بچێژن.
ئاگاداری بو په‌نابه‌رانی شومال عراقی
jaafarhewa (26.08.2006 11:41:55): wala ao roja choma moderete geshte amneyat awayan got kea dabeat kase ke le aw tarfana le zheyer 18 sal beat aw kat xrojea bo heya
ئه‌مه قسه‌ی کاک جه‌عفه‌ر جه‌فاکیشه : والله ئه‌و روژه چوومه موودوریه‌ت گشتی ئه‌منیه‌ت له انکارا ئاوایان پیم گوت که ده‌به‌ت که‌سه‌ک له ئه‌و ته‌ره‌فانه‌ی که داخوازی ئیوه ده‌کات بو ولاتی سوم ده‌به ته‌مه‌نی له ۱۸ سال خوار بیت
ئه‌م ئادره‌سی خواره‌وه ئادره‌سی ده‌فته‌ری نوێنه‌رایه‌تی ئیتحادیه‌ی ئوروپایه له ئانکارا. په‌نابه‌ران له تورکیه به تایبه‌تی په‌نابه‌رانی ناسراو به شۆمال عه‌راقی ئه‌توانن لیره‌دا ناره‌زایه‌تی خویان له مه‌ڕ سیاسه‌ته‌کانی
ده‌رببرنUN
uğur mumcu cad. no:88 gaziosman paşa ankara
ئه‌توانن به‌م شماره‌یه زه‌نگ لێ بده‌ن و باس له سه‌ر هاتووی خوتانیان بۆ بکه‌ن.
03124598700
دولت ترکیه چهار پناهجوی مجاهد را تحویل جمهوری اسلامی داد
چهار تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران که در تاریخ بیست و سه مرداد ماه برابر با چهاردهم آگوست سال جاری از طریق مرز زمینی و بصورت غیر قانونی از کشورعراق گریخته و وارد خاک ترکیه شده بودند به محض ورود به خاک ترکیه ، توسط پلیس مرزبانی استان وان ترکیه بازداشت می گردند ، این افراد که به نامهای سلیم غفوری ، محسن شاه مرادی ، علیرضا کیقبادی و فاطمه جوادی می باشند به محض بازداشت با ارائه اوراق هویتی خویش از پلیس ترکیه درخواست پناهندگی سیاسی و معرفی شان به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در وان را می نمایند . گفته می شود فاطمه جوادی دارای تابعیت و گذرنامه کشور نروژ نیز بوده و تقاضای دیدار با نماینده ای از سفارت کشور نروژ را نیز داشته است .
اداره امنیت استان وان پس از بازداشت ایشان و بی توجه به خواسته های قانونی نامبردگان باگذشت دو روز از بازداشت پناهجویان فوق ایشان را به آنکارا اعزام می نمایند و پس از هماهنگی های وزارت کشور ترکیه با سفارت جمهوری اسلامی ایران در آنکارا ، هر چهار تن را روز دوشنبه 30 مردادماه برابر با 21 آگوست ساعت ده صبح در مرز زمینی وان دیپورت نموده و تحویل نمایندگان جمهوری اسلامی میدهند . یکی از افراد نامبرده شده که مرد جوانی در حدود سی سال سن بوده است ، به گزارش شاهدان عینی در حالی امروز تحویل جمهوری اسلامی داده میشد که جراحات بسیاری در پای چپش وجود داشته است بطوری که لباس وی غرق در خون بوده است . هنوز از سرنوشت تحویل داده شدگان فوق هیچ خبری در دست نیست . صرفنظر از هرگونه دسته بندی سیاسی آنچه در این میان مهم است تلاش فعالان حقوق بشری و مدافع حقوق پناهندگان و مخالفان سیاسی ایرانی می باشد که با توجه به در نظر گرفتن مسئله فوق مانع از سکوت خبری و چه بسا کشته شدن نامبردگان شوند ، این نخستین بار نیست که دولت ترکیه مخالفان جمهوری اسلامی را به آن کشور تحویل داده است ، سال گذشته ترکیه شش پناهجوی کرد ایرانی را تحویل ایران داد که یکی از آنها بلادرنگ درزندان ارومیه اعدام گردید .
همدلی حزب کمونیست کارگری با رسانه های امپریالیستی
مطلبی که درج میشود مشابه اطلاعیه ای است که کمیساریای عالی پناهندگان در انکارا انرا در مقابل دفتر این سازمان در انکارا در مقابل دید همگان قرار داده. قابل توجه همه پناهندگا!!!
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، مخارج بیمارستانی پناهجویان ثبت شده در کمیساریای عالی پناهندگان را از تاریخ ۱ اوت ۲۰۰۶ پرداخت نخواهد کرد.
پناهجویان باید در شهری که هستند شخصا به شعبه خارجیها و یا سازمان کمکهای اجتماعی مراجعه و درخواست کمک پزشکی بنمایند.
قانون ۳۲۹۴ صندوق کمکهای پزشکی سازمان کمکهای اجتماعی مورخ ۳۱/۵/۲۰۰۵
ادرس والیلک در انکارا: حکومت میدانی ۰۶۱۰۰
التینداق انکارا
کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه رسما اعلام نموده که به دلیل محدویت مالی ای سازمان حقوق کلیه پناهندگان کم میشود. نمودار جدید حقوق پناهندگان بدین ترتیب است.
۱ نفر ۱۰۲ لیر ترک
۲نفر ۱۵۳ لیر ترک
۳نفر ۱۹۸ لیر ترک
۴نفر ۲۱۱ لیر ترک
۵نفر ۲۳۵ لیر ترک
۶نفر ۲۴۵ لیر ترک
۷نفر ۲۶۳ لیر ترک
۸نفر ۲۸۰ لیر ترک
۹نفر ۳۰۱ لیر ترک
۱۰ نفر ۳۲۲ لیر ترک
این وبلاگ طی ۱ ماه اینده به وب سایت تبدیل خواهد شد.
منتظر نظرات و همکاری فکری در هر چه بهتر شدن ماهیت این وب سایت هستیم. همراه با این وب سایت رادیو ۲۴ ساعت اینترنتی پناهنده هم اغاز به کار خواهد کرد. با این ایمیل در تماس باشید
بزودی ادرس وب سایت درج خواهد شد
ایمیل جدید panabare@yahoo.com
ئاگاداریه‌ک بو په‌نابه‌رانی شومال عراقی
ماوه‌یکی له‌مه‌و پێش (یون) په‌نابه‌رانی شومال عراقی ئاگادار کردوه‌ته‌وه که له‌مه‌و به دوا ئه‌و حقوقه‌ی که پێنج مانگ جارێک ئه‌یدا که‌م ده‌کرێته‌وه وه هه‌ر وه‌ها پاره‌ی خه‌سته‌خانه‌ش نادات. ئه‌م ژماره‌یه‌ش 7005 409 0312 که پێان درا بو تا روژی پینج شه‌مه زه‌نگ لێ بده‌ن و له وه‌زعییه‌تی خۆیان ئاگادار ببنه‌وه مه‌شغوول بووه
داواکارین که په‌نابه‌ران به باشی و هوشیارانه ئاگاداری ئه‌م مه‌سه‌له‌یه بن
| ||
|
ساعت پنج و نیم سپیده دم روز شنبه 12 اگوست 2006 پناهجویان متحصن ایرانی به هنگام خواب مورد حمله پنج نفر نئو نازی قرار گرفتند. بر اساس اطلاع یکی از افراد گروه حامیان پناهجویان در شهر لونن این پنج نفر وابسته به گروه نئونازیهای این شهر می باشند. نئو نازیها با پرتاب بطریهای آبجو پناهجویان را در هنگام خواب مورد حمله قرا داده و نسبت به آنها فحاشی کرده و شعار های نژاد پرستانه سر دادند. بر اثر این حمله یکی از پناهجویان زخم سطحی برداشت که به بیمارستان منتقل شد. پناهجویان که در خواب غافلگیر شده بودند به سرعت واکنش نشان داده و مانع از تعرض بیشتر نئو نازیها شدند. کمی بعد پناهجویان برای تحقیقات لازم به اداره مرکزی پلیس در شهر دورتموند منتقل شدند. آنها توانستند نئو نازی ها را از طریق عکس هایشان تشخیص دهند. بر اساس اطلاعات هنوز رسما تأئید نشده نئو نازی های مورد ظن بازد اشت شده اند. رادیو محلی شهر لونن اخبار مربوط به این حادثه را به دفعات پخش کرد. نیروهای دمکرات و ضد نازی ها در شهر لونن از واقعه پیش آمده بشدت شوکه شده اند. آنها با مراجعه به محل تحصن پناهجویان به حمایت از آنان پرداخته و به سرعت چادر محل تحصن پناهجویان را دوباره برپا کرده و ضمن محکوم کردن حمله نئو نازی ها خواستار تأمین امنیت پناهجویان شده و از شهردار شهر می خواهند هرچه زودتر به درخواست پناهجویان پاسخ مثبت دهد. نیروهای دمکرات و حامیان پناهجویان در نظر دارند روزیکشنبه 13 آگوست در محل تحصن پناهجویان تجمع کرده تا ضمن اعلام حمایت از آنان، سیاست هماهنگی را برای کشاندن شهردار به پذیرش خواسته های پناهجویان تنظیم کرده و پوشش رسانه ای بیشتری برای فعالیتهای خود جستجو کنند. اکنون 55 روز از تحصن 4 پناهجویان ایرانی در مقابل شهرداری شهر لونن می گذرد. آنان به تصمیم اداره خارجیان برای جابجا کردنشان از ساختمان قبلی محل سکونتشان وانتقال آنها به یک اتاق 24 متری در یک ساختمان جدید اعتراض دارند. شرایط سخت این مدت و زندگی در هوای آزاد و در زیر باران شدید، آنها را بسیار خسته وفرسوده کرده است. یکی از پناهجویان بدلیل شدت این فشارها نتوانست بیش از این، این وضعیت را تحمل کرده و به دلایل پزشکی از تحصن خارج شد. سه نفر پناهجوی دیگر ضمن احترام به خواست او مصمم هستند به اعتراض خود کماکان ادامه دهند. به درخواست حامیان پناهجویان، آنها شنبه شب را در محل دیگری بسر بردند، اما مایلند از روز یکشنبه 13 آگوست تحصن خود را ادامه داده وشب را کماکان در همان محل بسر ببرند. حامیان محلی پناهجویان نسبت به شرایط پناهجویان نگران بوده و می خواهند از وضعیت پیش آمده به عنوان موقعیتی جهت همبستگی نیروهای دمکرات در سطح شهر استفاده کرده و با "نه" به نئو نازیها به شهردار و دستگاه اداری بطور جدی هشدار دهند که آنها نمی توانند به هیچ وجه شاهد فعالیت نئو نازی ها در شهرشان بوده و خواستار پایان یافتن هر چه سریعترمشکل پناهجویان ایرانی می باشند. برای حمایت از تحصن پناهجویان می توانید از طریق آدرس ایمیلی زیر اقدام و یا با شماره تلفن همراه زیر تماس بگیرید:   | ||
مان گرتنی په‌نابه‌ری کورد "ئه‌رسه‌لان خه لیلی" له شاری وان
په‌نابه‌رێکی کوردی ڕۆژهه‌ڵاتی کوردستان به ناوی "ئه‌رسه‌لان خه‌لیلی" که به هۆی دژایه‌تی له گه‌ل ڕه‌فتاره نامرۆڤانه و نایاسائیه‌کانی unhcr و بۆ پرۆتێستۆ کردنی که‌مته‌ر‌خه‌می و ئاوڕنه‌دانه‌وه‌ی کۆمیساریا پاش 7 ساڵ له تێپه‌ڕبون به‌سه ر دۆخی دۆسیه‌که‌ی دا ئه‌وه بۆ ماوه‌ی 5 رۆژه له ڕێکه‌وتی 5،08،2006 ڕا که له به‌ر ده‌رگای نوسینگه‌ی کۆمیساریای به‌رزی نه‌ته‌وه یه‌کگرتووه‌کان بۆ کاروباری په‌نابه‌ران unhcr ده‌ستی به چالاکی مان‌گرتن له خواردنی بێ‌کۆتایی کردووه.
"ئه‌رسه‌لان خه‌لیلی" که ساحبی ژن و دو مناڵه خه‌ڵکی شاری کرماشانی ڕۆژهه‌ڵاتی کوردستانه و له ئێران کارمه‌ندی هێزی هه‌وایی ئه‌رته‌ش بووه، به‌ڵام به هۆی کورد بوون و پێڕه‌وی کردنی ئایینی ئه‌هلی حه‌ق به‌رده‌وام له ژێر زوڵم و فشار و هه‌ڕه‌شه‌ی حکومه‌ت و ئیستخباراتی ڕه‌ژیم داببوه وهه‌‌ڕه‌شه‌ی ئه‌وه‌ی لێکراوه که ئه‌گه‌ر نه‌بێت به شیعه ئه‌وان به تۆمه‌تی جاسووسی بۆ کوردان و بێگانه‌کان دادگایی ده‌که‌ن و... له ئاکامی ئه‌م زه‌خت و فشارانه دا ناچار وڵاتی به جێی هێشتووه و ئه‌وه له ساڵی 1999 وه له تورکیا چاوه‌ڕوانی جوابی unhcr و به‌ڵام پاش په‌روه‌نده به‌ستران و دێپۆڕت و گه‌ڕانه‌وه‌ی دووباره‌ی جوابی پێویستی وه‌رنه‌گرت و دۆسیه‌کی وه‌گه‌ر نه‌که‌وته‌وه. بۆیه ئیمرۆ هه‌ینی پێنجه‌مین ڕۆژی مانگرتنه‌که‌ی پڕ کرده‌وه. بارودۆخی جه‌سته‌یی "ئه‌رسه‌لان" ورده ورده به‌ره‌و خه‌راپ بوون ده‌ڕوات وشایانی باسه که په‌نابه‌ری ئاماژه بۆکراو ئه‌وه بۆ جاری دو‌هه‌مه که له سێ مانگی ڕابردوو دا چالاکی له‌م شێوه ئه‌نجام ده‌دات.
جاری پێشتر که له مانگی ئاڤریل دا بۆ ماوه‌ی 15 ڕۆژ له نووسینگه‌ی کۆمه‌ڵه‌ی مافی مرۆڤی شاری وان "İHD" مانی له خواردن گرتبوو، و له‌م کات دا پاش به‌ڵێنی پۆزه‌تیڤی نوێنه‌رانی یو.ئێن و له‌سه‌ر داوای کۆمه‌ڵه‌ی مافی مرۆڤ ده‌ستی له مان هه‌ڵگرت به‌ڵام پاش عه‌مه‌ل نه‌کردنی unhcrبه قه‌وڵه‌کانی ناوبراو دیسان ده‌ستی به ئه‌نجامی ئه‌م چالاکیه‌کرده‌وه. ئه‌رسه‌لان خه‌لیلی خوازیاری ئه‌وه‌یه که کۆمیساریای به‌رزی په‌نابه‌رانی نه‌ته‌وه یه‌کگرتوه‌کان واته "unhcr"چاو خشاندنه‌وه‌یه‌کی مرۆڤانه و یاسایی به‌سه‌ر روانگه‌کانیان سه‌باره‌ت به په‌نابه‌ر بهێننه‌وه و وه‌کو "مرۆڤ" هه‌ڵسوکه‌وتیان له‌گه‌ڵ بکات. پێویسته یاساکان و قه‌راره‌کانی‌کۆنوانسیۆنی 1951ی ژێنێڤ و ه به‌رچاو بگیرێت و به هه‌ر شێوه‌یه‌ک که له ده‌ستی دێت یارمه‌تی هه‌مه‌لایه‌نه و هه‌مه‌جۆره ی په‌نابه‌ران بدات. بو خۆشی بێ یه‌ک دو جوابی پۆزه‌تیڤی به دۆسیه‌که‌ی بدرێته‌وه ....به‌م بۆنه‌وه ناوبراو جارێکی‌تر داوا له کۆڕ و کۆمه‌ڵه نێوده‌ڵه‌تیه‌کانی پشتیوانی له مافی په‌نابه‌ران، ڕێکخراوه‌کانی پاراستنی مافی مرۆڤ،سازمانه به‌شه‌ر دۆسته‌کان، هێز و پارته‌سیاسیه‌کان و هه‌ر که‌سایه‌تیه‌ک ده‌کات تا هه‌م ده‌نگی به دونیا و شوێنه پێویسته‌کان بگه‌یێن و هه‌م به هه‌ر شێوه که له ده‌ستتان دێت پشتیوانی لێده‌ڕبڕن. تا ئه‌م ئاکارانه‌ی unhcr به تایبه‌تی دژ به کورد پرۆتێستۆ و ڕیسوا کرێت.
ژماره tel بۆ پێوه‌ندی ڕاسته‌وخۆ:00905468508156
ژماره فاکسی unhcr ی ئه‌نقه‌ره:00903124412173
ژماره‌ی فاکس کۆمه‌ڵه‌ی مافی مرۆڤی وان İHD بۆ ناردنی فاکسی پشتیوانی:00904322121403
mn penabereki rojhelati kurdistan nasraw ba shomal eraqi la turkyam
imro UN shmare telefonkyan peman da ka ba am shmare tlefon bkayn ka bzanin wlatman malum bua bo kam wlat anerdreyn balam eme xoman sarman lawa sur mawe ka ba be RRF krdn wlat malum abe zor spas omid la turkya
7005 409 0312 ۰۳۱۲۴۰۹۷۰۰۵ amash shmarekeye:
گزارش اعتصاب غذا در ترکیه در اعتراض به قتل اکبر محمدی 
ئاگاداریه ک بۆ پشتیوانی کردن له په نابه رانی کوردی ئێرانی (ناسراو به شیمالێ عیراق له تورکیه)
رێکخراوه و ئه‌جزابه سیاسیه کان و سینفیه کانی کوردستان و رۆژهه لا ت!
ئه وه ماوه ی 5 ساڵه ئیمه یی په نابه ری رۆژهه ڵا تی کوردستان له وه ڵاتی تورکیه دوور له بنه ماکانی مافی مرۆڤ مامه ڵه مان له گه ڵدا ده کریت وه هیچ لاینیک گوێی له ده نگێ ئیمه نێه ،وه له سه ر داواکاری په نابه ریمان، بیجگه له وه یێ کێ وه ڵامان ناده نه وه، هه موو کاتیک وه ڵاتی تورکیه یش به گژماندا چووه ته وه.
--ئیمه چه ند په نابه ریه ک توانی مان دژ به مافه کانی خۆمان نامه یه ک ره وانه ی (دادگای مافی مرۆڤ لهııııئه رووپا)به کین.بوویه ئیمه پێویستیمان به پشتیوانی ئیووه هه یه .وه ده توانن به ئه م ئیمه یله یی خواره وه ،به ریفرا نسه وه ده نگی خۆتان به خه نه پاڵ ده نگی ئیمه.
--- داواکارین له په نا به ران به ڵگه یی قه بووڵیکه یان له گه ڵ مه دارکه کانیان وینه یی( ئیعترازیی)خومان به ئیمه یل و ریفرانسی خواره وه ره وانه به که ن
جه عفه ر
25.07.06 - اطلاعیه مطبوعاتی انجمن یاری های پزشکی به پناهجویان در مورداعتصاب چهار پناهجوی ایرانی در شهر لونن- آلمان | ||
|
چهار پناهجوی ایرانی در اعتراض به شرایط زندگی غیرانسانی که به آنها تحمیل شده، از 20 ژوئن امسال در مقابل ساختمان شهرداری لونن متحصن شده‌اند. آنها آماده نیستند چهار نفری در یک اطاق 24 متری چپانده شوند. »سازمان یاری های پزشکی پناهجویان « شیوه برخورد با خواستهای این پناهجویان را به باد انتقاد می‌گیرد. سال به سال شرایط زندگی پناهجویان در جمهوری فدرال آلمان به شدت وخیم‌تر می‌گردد. آنها ناچار گشته‌اند که عواقب مخرب چنین وضعیتی را برای سلامتی‌شان متحمل شوند. پیامدهای روانی ـ اجتماعی فرار از کشور خود و همچنین انزوایشان از جامعه آلمان تأثیرات منفی متعددی را بر سلامتی آنها گذاشته است. شمه‌ای از واقعیتهای زندگی افراد و افراد »دولدونگی «
سیاستهای دولت فدرال و ایالتی در این عرصه فاجعه‌آمیز است، به ویژه به این دلیل که مانع دسترسی این پناهجویان به امکانات پزشکی و درمانی مناسب شده است و این چیزی جز زیرپا گذاشتن هر روزه حقوق بشر در امر حفظ سلامتی روانی و جسمی آنها نیست. | ||
سه‌حه‌ر ده‌بێ ریسوا بکرێ و دابخرێ
به پێی ئه‌و هه‌واڵانه‌ی بڵاو بوونه‌ته‌وه ماوه‌یه‌ک له‌مه‌وبه‌ر ته‌له‌فزیۆنی (سه‌حه‌ر) که سه‌ربه جمهوری ئیسلامییه، به مه‌به‌ستی دیمانه له‌گه‌ڵ به‌رێز که‌ماڵ که‌رکوکی جێگری په‌رله‌مانی کوردستان، به‌زمانی کوردی، به‌هۆی بوونی ئاڵای کوردستان له پشت سه‌ری جێگری سه‌رۆکی په‌رله‌مان ئه‌و دیمانه‌یه نه‌کراوه، که ئه‌وه‌ش دووای ئه‌وه دێت که ته‌له‌فزیۆنی سه‌حه‌ر داوایان کردووه ئاڵای کوردستان نابێ له‌و دیمانه‌یه‌دا ده‌ربکه‌وێ، که به‌خۆشییه‌وه به‌رێز که‌ماڵ که‌رکوکی ئه‌و داوایه‌ی ره‌ت کردووه‌ته‌وه.
جمهوری ئیسلامی به بیانووی راگه‌یاندنه‌وه، جاسوس و سیخوڕێکی زۆری ناردووه‌ته باشوری کوردستان، که ئه‌وه‌ش هۆکاری سه‌ره‌کیی رازی بوونی سه‌رکردایه‌تی سیاسی باشوری کوردستانه. جمهوری ئیسلامی له ماوه‌ی 15 ساڵی رابردوودا به هه‌موو شێوه‌یه‌ک توانیویه‌تی سیخوڕه‌کانی خۆی له باشور بڵاوبکاته‌وه.
کۆماری ئیسلامی ساڵانی پێشوو ئه‌گه‌ر بۆ کوشتن و تێرۆری سه‌رکرده و پیشمه‌رگه‌ی رۆژهه‌ڵاتی کوردستان سیخوڕیان ده‌نارده کوردستان، که هه‌ر به‌رده‌وامه. ئێستا ده‌یانه‌وێ به هه‌موو شێوه‌یه‌ک ئارامی و ئاسایش له کوردستان بشێوێنن، له دووای ماوه‌یه‌ک راوه‌ستانی تیرۆر، دووباره 2 تێکۆشه‌ری یه‌کیه‌تی شۆڕشگیرانی کوردستان له پێنجوێن و له رێگای ئه‌م ده‌سته و تاقم و سیخوڕانه‌وه هه‌ر له ماڵه‌که‌ی خۆیاندا تیرۆر کرد.
جێی باسه رۆژانه گوێبیستی گرتن و دۆزینه‌وه‌ی باند و ماده سڕکه‌ره‌کان ده‌بین، که دیاره سه‌رچاوه‌که‌ی له کوێیه. باند و ماده‌سڕکه‌ره‌کان ته‌نیا له رێگای ئێرانه‌وه ئاودیوی باشوری کوردستان ده‌کرێن و ئه‌و که‌سانه‌ش که گیراون خه‌ڵکی باشوور و رۆژهه‌ڵاتن، به‌ڵام گرینگ ئه‌وه‌یه که سه‌رچاوه‌که له کوێوه‌یه. ته‌نانه‌ت ئه‌و کرده‌وه‌یه گه‌یشتووه‌ته ئاستی هونه‌رمه‌ندانیش.
حاشا هه‌ڵنه‌گره که بریار و هه‌ڵویستی ته‌له‌فزیۆنی سه‌حه‌ر له ئاست جێگری سه‌رکی په‌رله‌مان، هه‌ڵوێستی خودی جمهوری ئیسلامی له ئاست باشوری کوردستانه. ئه‌و رێژیمه به هیچ شێوه‌یه‌ک چاوی به‌رایی نادا، ئاڵوگۆڕه‌کان ببینێ. به‌تایبه‌ت گۆڕانی وه‌زعی کورد و بیرورای جیهانی به‌نیسبه‌ت کورده‌وه.
جێی دڵخۆشییه که حکومه‌تی کوردستان له به‌رانبه‌ر ئه‌و کرداره‌ی ته‌له‌فزیۆنی سه‌حه‌ر بێده‌نگ نه‌بووه و هه‌ڵوێستی خۆی هه‌بووه. وه‌ک بلاو کراوه‌ته‌وه که حکومه‌تی کوردستان برایاری داوه به داخستنی نوێنه‌رایه‌تی (سیخوڕخانه) ته‌له‌فزیۆنی سه‌حه‌ر له باشووری کوردستان. بیده‌نگ نه‌بوونی سه‌رکردایه‌تی سیاسی کورد بۆ ئه‌و پێوه‌ندی و هاوکاری و ته‌باییه ده‌گه‌ڕیته‌وه که ئیستا خه‌ریکه باڵ به‌سه‌ر پارچه‌یه‌کی رزگار کراو له وڵاته‌که‌ماندا ده‌کێشێ.
بیرورای جیهانی له‌به‌رانبه‌ر کورده‌وه گۆراوه، کورد هیچ پێویستییه‌کی به ئێران نه‌ماوه، ئه‌وه‌تا گه‌وره‌ترین هێزی جیهانی و کۆمه‌ڵگه‌ی نیوده‌وڵه‌تی پشتیوانی له کورد ده‌که‌ین. بۆیه سه‌رکردایه‌تی سیاسی کورد ده‌بێ نه‌ک ته‌له‌فزیۆنی سه‌حه‌ر به‌ڵکو هه‌رچی مقه‌ڕ و بانکه و باره‌گای ئێرانه له باشور خڕ کاته‌وه بۆ ئێرانیان ره‌وانه بکاته‌وه.
له سایتی بازتابی سه‌ر به جمهوری ئیسلامی، شتێک بڵاوکراوه‌ته‌وه که هه‌ڕه‌شه له سه‌رکردایه‌تی سیاسی کورد ده‌کا. هه‌ر دوو حیزب پارتی و یه‌کیه‌تی له ئیران بنکه و باره‌گا و نوێنه‌رایه‌تییان هه‌یه، له سایتی بازتاب هه‌ڕه‌شه کراوه که‌ئه‌گه‌ر بێت ته‌له‌فزیۆنی سه‌حه‌ر داخبری ئێمه‌ش گیروگرفت بۆ ئه‌وان له ئێران دروست ده‌که‌ین.
بۆیه ئێمه به‌ڕیوه‌به‌رانی ماڵپه‌ڕی خاک داوا له هه‌موو نووسه‌ران و رۆشنبیران ده‌که‌ین که ئه‌و کرده‌وه و بێحورمه‌تی کردنه به جێگری سه‌رۆکی په‌ڕله‌مان و ئاڵای پیرۆزی کوردستان، مه‌حکوم بکه‌ن و تێکڕا داوا له حکومه‌تی کوردستان بکه‌ین که نه‌ک ته‌له‌فزیۆن به‌ڵکوو هه‌موو داموده‌زگاکانی ئێران له باشووری کوردستان کۆبکه‌نه‌وه بۆ ئه‌وه‌ی چیدی ئێران نه‌توانێ ده‌ستێوه‌ردان له باشووری کوردستان بکات و چیدی ژێر ده‌سته‌ی ئێران نه‌بین.
هیوا
به‌رێوه‌به‌ری ماڵپه‌ڕی
www.khaknet.com
|
ئه‌وانیش پێوه‌ندییان له گه‌ڵ بنکه‌ی خویان له وڵاتی هولندا گرت و ئه‌وانیش پێوه‌ندییان به (unhcr ) و چه‌ند رێکخراو‌ێکی پێوه‌ندی دار به په‌نابه‌روه گرت که ئاماده‌ی خۆیان بۆ ئه‌م په‌نابه‌رانه ده‌ربری. هه‌روه‌ها سه‌ردانی 2 رێکخراوی (human rights association) به‌شی په‌نابه‌ری مافی مروڤ و رێکخراوی تایبه‌ت به په‌نابه‌ران(Rlap) کرد ئه هه‌روه‌ها له لایه‌ن رێکخراوی مافی مرۆڤ ده‌عوه‌تی مه‌راسیمی رۆژی په‌نابه‌ر کرا بوو که جیا له خوێندنه‌وه‌ی وتاری سه‌رۆکی مافی مرۆڤ پۆلیسی تورکیا ئیجازه‌ی به درێژه‌دانی ئه‌م کۆره نه‌دا که کاک جه‌عفه‌ر وتارێکی به زمانی ێنگلیزی له سه‌ر ئه‌م په‌نابه رانه ئاماده کرد بوو بخوێنێته‌وه. ( قادر میری) تورکیا |
سه‌ردان و چاوپێکه‌وتن له گه‌ڵ چه‌ند رێکخراوی جیهانی سه‌باره‌ت به کاروباری (1200 په‌نابه‌ری
وانیش به‌ڵێنی ئه‌وه‌یان دا که هه‌رچی له ده‌ستیان بێت بیکه‌ن بۆ ئه‌م په‌نابه‌رانه.
چه ند هه والی دلته زین!
پاش نیوه روی روژی 8/7/2006 یه کیک له په نابه رانی کوردی ئیرانی (شمال عراق) له شاری کاستامونوی تورکیه به ناوی " شه هاب خه لیلی"، 35 ساله، له کاتیک دا له گه ل دوو مندالی 9 ساله و 6 ساله ی دا به بازاری ئه م شاره دا تیده په ری، به داخه وه دلی له وه ستان ده که وی" و ده سبه جی گیانی له ده ست ده دا. ناوبراو سابیقه ی هیچ نه خوشییه کی نه بووه و به لام له ماوه ی ئه م 5 ساله دا، له باری مالی و هه روه ها روحییه وه فشاریکی زوری له سه ر بووه. . شایانی باسه کاک شه هاب یه کیک له و 1200 په نابه ره کوردانه بوو که ماوه ی 5 ساله له لایه ن یو – ان ه وه وه ک په نابه ر ناسراون، به لام تا ئیستا هیچ هه نگاویک بو به ریکردنیان بو ولاتانی په نابه ر وه رگر هه لنه گیراوه و له هه لومه رجیکی زور دژواردا ده ژین.
هه ر چه ند روژ پیش ئه م رووداوه په نابه ریکی دیکه ی کوردی ئیرانی له گروهی ناسراو به شمال عیراق، به ناوی "قاسم مام حوسینی"، 15 ساله، کوری مام شه ریف له شاری نوشهیر سه عات 10ی شه و له کاتی گه رانه وه له سه ر کار، به هوی کاره ساتیکی دلته زین گیانی له ده ست ده دا. ناوبراو ناچار بوو بو بژیوی بنه ماله که ی، سه ره رای قه ده غه بوونی کار، ب شه وانه کار بکا.
به پیی هه والیکی دیکه روژی 10/7/2006 باوکی په نابه ریک به ناوی "ئیبراهیم ئیبراهیمی"، خه لکی مه هاباد، که بو سه ردانی کوره که ی هاتبوه تورکیه، له شاری کونیا به هوی راوه ستانی دل گیانی له ده ست ده دا.
ئیمه په نابه رانی کوردی ئیرانی که ماوه ی 5 ساله له تورکیه دا ده سبه سه ر کراوین و له هه لومه رجیکی زور دژواردا ده ژین، ویرای سه ره خوشی که کسوکاری ئه م گیانبه ختکراوانه، جاریکی دیکه سه رنجی UNHCR و ده وله تی تورکیه بو لای ژیانی پر له ره نجی په نابه ران به گشتی و به تایبه ت په نابه رانی کوردی ئیرانی (شمال عراق) راده کیشین و داوا ده که ین ئاوریک له هه لومه رجی ئه م په نابه رانه بده نه وه و بو چاره سه ری گیروگرفته کانیان هه نگاوی به په له هه لیننه وه.
هه یئه تی نوینه رایه تیی په نابه رانی کورد (شمال عراق)
11/7/2006
یک پناهجوی ایرانی بر اثر سکته مغزی در ترکیه درگذشت: مصاحبه با نماینده پارلمان ترکیه
رسانه های ترکیه تصاویر یک پناهجوی ایرانی را منتشر کردند که بر اثر سکته مغزی در میدان یکی از شهرهای شمالی ترکیه به زمین افتاده بود و دو کودک خردسالش بر سر جسد او گریه می کردند. شهاب خلیلی پناهجوی سی و پنج ساله اهل سنندج که مدت 5 سال بود به همراه دو فرزند 9 ساله و شش ساله خود در شمال آنکارا در انتظار انتقال به کشورهای پناهنده پذیر بسر می برد بعد از ظهر شنبه بر اثر سکته مغزی جان خود را از دست داد. محمد یلدریم نماینده شهر کاستانونو در پارلمان ترکیه با دیدن این تصاویر تکان دهنده مخارج کفن و دفن این پناهجو و نگهداری از کودکان را بر عهده گرفت. وی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: این یک شهروند ایرانی است که از دست رژیم گریخته. همه ما باید قدر این جمهوری لائیک را که آتاتورک به ارث گذاشته بدانیم. رئیس جمهوری اسلامی باید این عکس ها را ببیند و دریابد که با چه سیستمی کشور را اداره می کند. ![[ audio ]](http://www.radiofarda.com/images/audio-icon.gif){kind=icon}
(rm) صدا | (wma) صدا [ 2:48 mins ]
خبری کوتاه در مورد خروجی پناهندگان کرد ایرانی موسوم به شمال عراق 
مدتی پیش خبری خوشحال کننده و در عین حال امیدوار کننده چراغ امید را در دل پناهندگان کرد ایرانی موسوم به شمال عراق روشن کرد.
طبق این خبر تمام کیسهای که از لحاظ پزشکی احتیاج به رسیدگی بیشتر دارند و کیسهای که اعضا درجه ۱انها قبلا توسط ۱ کشور پناهنده پذیر پذیرفته شده اند اجازه دارند با اجازه خروج که از طرف وزارت کشور و پلیس ترکیه صادر میشود از ترکیه خارج و عازم کشور سوم شوند. این خبر در صورت صحت میتواند اغازی برای رهای ۱۲۰۰ پناهنده کرد باشد که مدت چهار سال در بدترین شرایط روحی و روانی و اقتصادی بوده اند. اما تا کنون کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه و دفتر این سازمان در انکارا هیچ عکس العملی نسبت به این خبر نشان نداده و در چند مورد هم اظهار بی اطلاعی کردند. ولی دفتر این سازمان در انکارا به چند پناهنده شمال عراق که در این مورد سوال نموده اند اعلام نموده که پیگیر این مسئله میباشد و در صورت صحت این خبر ان را رسما اعلام خواهد نمود. در ضمن ما خواستاریم که کمیساریای عالی پناهندگان هرچه زودتر رسما در مورد این خبر واکنش نشان داده و نسبت به rrf پناهندگان کرد ایرانی موسوم به شمال عراق اقدام نماید. لازم به ذکر است پلیس شهرهای چانکری، کونیا، اماسیا، رسما این خبر را پناهندگان ابلاغ نموده.
وبلاگ پناهندگان کرد ایرانی در ترکیه